09 January 2008

Ons nuwe huisie

‘n Mens hoor altyd dat bouwerk so stresvol is. As ‘n mens ‘n kwitasie kry, maal die prys met drie en die tydperk met 4, het ek eenkeer op die Home Channel gehoor. Nou het ek dit ook ervaar.

Toe ek en Suné een Sondag in April 2007 gaan skouhuise kyk kom ons toe af op die nuwe ontwikkeling, Quaggas Rust. Oulike ontwikkeling so tussen duur plotte uit op die Haldonweg pad. Net agter die gewilde Langenhovenpark woonbuurt. Dinge is oorvol daar en daar kan nie meer te veel gebou word daar nie. Dinge moet wegbeweeg van daar af. Die prys van die 3 slaapkamer is wat 2 slaapkamers kos in Langenhovenpark. Dit is toe mooi in die helfte tussen die varsity en Sune se skool. Sune is toe in die wolke met die plekkies en ons neem toe een.

Bouwerk sal September rond begin. Die eenheid wat ons gevat het, bouplan A, was in die laaste fase en sal April 2008 klaar wees. Toe het die bouery begin met al die plan B’s. Ons was elke Sondag daar om die vordering te aanskou en te inspekteer. Toe hulle die eerste A gebou het sien ons toe dat ons baie meer hou van die B. Gelukkig kan ons toe ruil. Maar na die eerste fase toe, wat die 1ste Desember sou klaar wees. Mooi, dan kan ons sommer na die honeymoon intrek.
Ons kon nie die spoed glo waarmee die mense bou nie. 5 weke voor die tyd het ons nog net fondasies gehad. ‘n Week later het die plek ‘n dak op. Toe kom die tyd dat ons teels, kaste en matte moet kies. Toe kom dit uit dat die bouers dink ons trek eers einde Januarie 2008 in en die agent het vir ons gesê ons huis sal reg wees 15 Desember, nadat die datum geskuif is van 1 Desember af. Toe se die ooms hulle sal hulle bes probeer om klaar te maak, en dat hulle ons dievolgende week sal laat weet hoe hulle vorder. Gelukkig was daar nie verdere bou onderbrekings nie, en kon ons die 15de Desember intrek. So 3 dae voor ons trek toe gaan kyk ons hoe die finishing touches vorder. Toe deel die bouer ons weer mee dat daar nog nie krag by die kompleks is nie. Alhoewel die ontwikkelaar al in Julie die deposito betaal het, het die munisipaliteit nog nooit die nodige drade gelê en bokse opgesit nie. Maar daar sal Vrydag as ons intrek krag wees. Mooi. Vrydag begin om die bokse oor te trek. Toe se die elektrisiën vir ons dat dit nog ‘n week gaan vat om krag te kry.


Wat moet ons doen? Als is gereël om die volgende dag die meubels te trek. Phillip se pa bring spesiaal dit trok ding van Welkom af, en die ouers is al amper oppad Bloem toe. Ons moet maar trek. Saterdag met al die hande is die meubels sommer vinnig op hulle plek. Wat gaan ons doen as die son sak. Ons het ‘n yskas en die tv by die ou huis gelos. Sl maar daar gaan kosmaak. Na die eerste aand in die verlate kompleks het ek sommer besluit om nie weer daar te slaap voor ons nie diefwering op het nie. Die volgende week maar so tussen die twee huise gelewe. Die dag toe ons ry vir Kersfees na die outlaws toe het ons darem krag gekry.

Met ons terugkeer na Nuwejaar is die diefwering opgesit en begin dit elke dag meer en meer voel soos ons huisie. Dit is maar klein maar alles het darem ‘n plekkie om te staan. Watch this space. Oor ‘n paar weke as ons afdakke op is, en ons muur wat darem al uitgemerk is op is, sal ek van
die eindproduk nog ‘n paar foto’s stuur.






Vir nog ‘n paar weke moet ons maar vasbyt met al die stof om ons en die modder en grond wat in die huis ingetrap word. Hoop dat julle gou by ons sal kom kuier!!!

Honeymoon

Sondag bietjie later opgestaan as wat ons wou want ons het bietjie laat gaan slaap die vorige aand. Gou aangetrek en ‘n draai by die Boedies gaan maak en daarna gaan geskenke oopmaak by my ma-hulle. Nice goed gekry. Sommer lus en van die smoothie masjies saam. Maar ek wil by die see kom, ons moet nou ry. My pa het vir ons nog ‘n verrassing. Ons kan met sy BMW ry. Wonderlik! See toe mer aircon. Nou moet ons eers als oorpak. Ons gaan die eerste week in ‘n chalet bly en dan die laaste week in die karavaanpark kamp. So die tent en grondseil en als moet nou ‘n nuwe plek kry.

Ek en Suné het seker eers so by Harrysmith met mekaar begin praat soos wat ons eers al die tonele van die vorige dag in ons gedagtes oorspeel. Dit was fantasties om weer by die see te wees. Ons het nie te veel beplan aan die vakansie nie, of ek nie, want daar is nou nie te veel om te doen aan daai deel van die suidkus nie. Ek hou maar net so oog op die weervoorspelling om te kyk hoeveel sonskyn ons gaan hê, want ons het nie eers nodig gehad om die aircon te gebruik met die afry slag nie so bewolk was dit. Ons het ook net die nodigste kruideniers saamgevat. Dankie ma! Ons het sommer gaan take-aways koop by ‘n plekkie naby Amanzimtoti. Nou hier is ‘n stukkie raad vir mense wat op honeymoon gaan. Moet nie die eerste aand ‘n Peri-Peri Schwarma eet as jy dit nie gereeld doen nie. Daai Natal spices het my maag vir die volgende 2 dae opgeneuk. Nooit ‘n lekker ding nie, maar baie stupid om dit op jou honeymoon te kry.

Die weer was ook toe nou nie van so aard dat ons kon strand toe gaan nie, die wind waai jou weg. As die wind stil was het dit gereen. So tussen buie het ons maar op die strand gaan stap. Net toe ek beter word toe word my eie persoonlike vrou siek met dieselfde probleem. Toe is ek nou nie seker of dit die schwarma of ‘n virus is vir wie ek moet kwaad wees nie. Anyway, as die son geskyn het, het ons maar die wind onder by die swembad trotseer. Dit het ons darem nie baie daar gepla nie, want hy is baie beskut so tussen die hotel en sportsentrum wat daar langsaan is. Ons was ‘n reenirige Dinsdag maar Gateway toe om te gaan shop (met die oë). Ons het ‘n I-max “The Alps” gaan kyk. Ek sal dit aanbeveel, en heeltemal te veel fudge gekoop.
Terug by die chalet het ons die DSTV fasaliteit ook goed benut en Movie Magic 1 en 2 suf gekyk. Dit was tyd vir ons om tent op te slaan. My tannie-hulle het ons plek in die chalet oorgeneem en ‘n ander niggie en die se dogter het ook ‘n week bespreek gehad by Karridene. Dit was lekker om ook saam met hulle te kuier. Die weervoorspelling het ‘n lekker dag vir Saterdag voorspel.
Ek het my vrou vroeg uit die vere gejaag, nie dat ‘n mens rerig laat kan slaap in ‘n tent nie, en die N2 noord gevat Durbs toe, opsoek na UShaka.
Nadat ons deur die agteruitgaande Durban se middestad gery het, het ons die plek gekry. Hulle het ‘n lekker vibe daar gahad met ‘n Jamican steel band en sulke see karakters wat daar rond dans. Ons is sommer eers deur die aquarium. Ek is baie bly dat ons vroeg gegaan het, want ‘n mens vergaap jou aan elke tenk met al die vreemde visse en seelewe waarmee ons so min te doen kry. Dit voel of jy op ‘n ander planeet is waar alles so vreedsaam en rustig is. Die intressante, lelikste en mooiste visse nog ooit gesien. Gekyk hoe die pikkewyne kos kry en die hoogtepunt was die dolfyn show. Daai diere is ongelooflik. ‘n Defnitiewe moet om te sien.






Na die aquarium is ons “Wet and Wild” toe. Nee nee, nie ‘n wet T-shirt bar nie. Dit is so waterpark met ‘n klomp verskillende waterslides in. Onder andere die hoogste een in Afrika. Ek en my bruid is daar af! Twee keer. Ek het soos ‘n kind gespeel op daai goed. Amazing lekker!! Toe word ons honger!

Toe gaan eet ons by so lani restaurant op die skip waarin die aquarium ook is. Daar is so groot haai tenk binne in die restaurant. Cool!! Tot die kroeg se counter was ‘n vistenk met so paar klein vissies waar daar rondswem. Die lekkerste stuk vis daar geëet. Een of ander Line fish.
Na ete, terug “Wet and Wild” toe. Daar verder gespeel totdat die son begin sak het. Baie lekker dag gewees. Die laaste dag van die vakansie het ons weer Scottsbugh besoek. Toe ons vroeër die week daar was het die wind ons weggewaai. Die wind was nie veel beter as op daai geleentheid nie, maar daar was so paar Vrystaters en Gautengers wat maar sit en swem in die wind, en toe maak ons so. Ek was maar versigtig om te diep in te gaan nadat ek die vorige dat so naby aan Jaws gestaan het en sy bek vol skewe tande gesien het. Kort voor lank was die vakansie verby en was dit weer tyd om die pad terug huis toe aan te pak. Maar gelukkig kan ‘n mens sommer dadeillik weer begin droom aan die volgende geleentheid af see toe.

Always Forever

Die troue het altyd so ver gevoel. Ek kan nie glo die dag het uiteidellik aangebreek nie. Dit was ‘n wonderlike tyd om verloof te wees en al die reelings te tref en alles te organiseer. Dit het die laaste paar weke bietjie erg begin raak maar soos Suné gesê het, ons kry net die kans om dit een keer te doen.

Ek het darem goed geslaap. Laat gaan slaap, want ek moes eers my speech skryf en die verloop van sake vir Attie uitskryf. Ek moet dit sommer een van my nuwejaarsvoornemens maak om nie alles te los tot op nr. 99 nie. Daar is nog ‘n paar dinge om te doen, maar dis beter so. Ek wil nie die hele dag by die huis rond hang nie, dan gaan die dag nog lank raak. Hel, hoe lyk die weer ek het nog nie eers gekyk nie. Wil nie he die ding moet kerk toe skruif nie. Ek en Suné wil so graag buite trou en onthaal. Alles lyk darem goed. ‘n Paar wolke daar in die noorde maar dit reen darem baie baie selde van daai kant af.

Ek moet nog die cd’s vir die DJ vat en met hom reel wanneer wat gespeel moet word. Hy het darem al ‘n idee. Hoop net die mannetjie onthou wat waar kom. Ek moet ook gou Arcadia toe gaan en die rekening gaan betaal vir die partyjie. Gelukkig kry ek vir Stefan hulle so middagete se kant. Ek gaan vir SW hier mis.

Alles lyk darem so ver goed hier by die gastehuis, en die paar wolkies wat in die lug was is ook darem aan die verbygaan. Izak het darem ook laat weet daar by hulle skyn die son sterk en dit lyk oop Bloem se kant toe daar van hulle af. Die rekening is meer as wat ek gedink het. Niemand het gesê ons moet vir die chair covers betaal nie. Ek moet onthou om dit vir Attie te sê dat sulke goed hom nie verras nie. Maar dit maak ook nie saak nie.

Ek moet moes net gou vir Suné bel om seker te maak of dit die regte tafeldoeke is. Ek het gedog dit moes lig groen gewees het. Dis goed om haar stem te hoor. Dit kalmeer my sommer. Die flinders in my maag begin my behoorlik pla. Ek moet ry om by Stefan hulle te kom. Hulle wag al vir my.

Dit is vrek lekker om my Boede te sien. Dit is mos die mense met wie jy die dag wil deel. Nie daai oom en tannie wat jy laas gesien het toe jy 8 jaar oud was nie. Ek is bly Attie het die kontrak ding so mooi verduidellik nou voel ek ook sommer beter oor die hele gedoente. Ek moet weer vir Suné bel want die ding moet geteken word voor ons sê “Ja, Dominee”. Ek hoop nie dit krap haar om so kort voor die troue nie. Nee, sy verstaan darem en my ma sal dit gou vir haar vat. Ek moet se, ek wonder hoeveel ouens se seremoniemeesters is voorbereid met ‘n leêr en als.

Die Boedies is ook nou weg en die klomp familie is ook nou weg om te gaan aantrek. Ek sal in die stort moet kom. Dames en here, baie welkom…………. Ek moet die speech darem so paar keer oefen om al die knope uit my tong te kry. Ek hoop net ek kan my pose hou as ek die heildronk moet instel op die ouers. Ek wil nie soos Jurie Els klink nie. “Hoe sê mens dankie…..”

Wat ‘n simpel tyd om die broek se soom los te trap. Gelukkig kon my ma dit gou vaswerk. Ek kan ook nie glo die mense gee vir my die verkeerde baadjie nie. Almal gaan sien die ding is te groot vir my. Gelukkig kyk almal darem net vir die bruid. Onthou tog net die ringe en om jou speech saam te vat. Ons moet ry! Dit raak laat!

Ook maar net betyds. Meeste mense sit al. Stefan en Attie wys sommer die pad vir die mense dat hulle nie verdwaal nie. Ons het dit nie gereel nie, maar dit lyk sommer flippen smart. Thanks boys!! Gou die Dominee gaan groet en alles check met die DJ. Ek sien die fotograaf ook daar bo wag vir my bruid om haar verskyning te maak. My aanstaande skoonma laat my weet dat Suné reg is en dat ons die troumars maar 17:00 kan begin speel. My Boedies staan gelukkig hier by my. Ek is baie bly dat hulle my nie alleen los daar nie. Ek moet sê, die Boedies lyk goed. Ek mis net vir Schalk hier by ons.

Canon van een of ander komponis is klaar en dit is 5h op die kop. Ek knik vir die DJ en Highland Cathedral begin speel. Ek en my strooijonkers beweeg af tot onder en wag vir my bruid. Die mense lyk tog te koddig want hulle kyk verward rond en weet nie van watter kant af sy gaan kom nie. Corné en die fotograaf kom eerste verby. My bruid en my aanstaande skoonpa kom ook verby. Ek sien my bruid het my om die bos gelei. Ek het ‘n nou trourok verwag. Sy lyk asemrowend!!!

Julle sal bietjie vinniger moet stap, die lied is amper verby. Maar sy het hom perfek getime. Asof sy dit ‘n 1000 maal geoefen het. Die dominee preek mooi. Baie gepas en iets wat ons nie sal vergeet nie. Net jammer ek het nie lipice aangesmeer nie, my lippe is ontsettend droog. ‘n Mens gaan die hele tyd op die video sien hoe ek my lippe lek.

Ek was bly toe dit tyd was om die register te teken. My bene het begin moeg raak. Die dominee het my amper uitgevang toe hy vra hoe dinge gaan werk met die confetti gooiery. Ek het daar alweer aan my speech gedink. Ek wonder wie is daai ouens wat my so in die gesig gegooi het met die confetti?

Suné lyk so mooi. Ek hoop net die ou weet van foto’s neem. Attie het die mense daar aan die gang met die sjerrie. Ek kan self nogal doen met iets om te drink. Gelukkig bring skoonma vir ons ‘n groot glas vrugtesap om die dors te les. Ek hoop die foto’s is amper klaar want my gesig word nou moeg gesmile. Ek het altyd gedink die mense sit aan as hulle dit sê. Die fotograaf flirt darem vreeslik met Corné. Wonder of daar iets van sal kom?






















Nou is die foto’s eers klaar en kan ons die voorgereg geniet. Nie dat ek enigsins honger is nie, maar dit lyk lekker. Ons kan so 10 minute sit en dan moet die familie foto’s geneem word. Attie hou my hoogte van wat met die eet tye gebeur en dat alle mooi op skedule is. Nog smile, maar dit is darem die laastes, hoop ek. Voor ek my speech begin vat ek sommer ‘n groot sluk JC le Roux. Nie dat ons JC le Roux bestel het vir die sjampanje nie, dit moes so pienk ene gewees het. Maar die een is net so lekker.

Als het darem goed verloop en dit is tyd om te eet. Nog geen tekens van honger nie, maar dit voel darem of daar ‘n berg van my skouers af is nie die speech. Dit is ‘n wonderlike aand. Skaars ‘n briesie wat waai. Seker tyd om die rondtes te begin doen. Almal lyk darem of hulle dit geniet. Ek hoop hulle doen. Attie is puik verby, en almal skeur hulle vir hom en sy witty sê goed. Sal seker nooit die een vergeet van die oom wat die graaf vergeet nie. Tyd om die dansvloer te open met “Always Forever” van Donna Lewis. Op ons liedjie wat ons twee jaar gevat het om te kry. Die klomp gaan wragtag dat ons die hele liedjie alleen dans. Dit is slim van Attie om sommer die kousband en ruiker te gooi terwyl almal nou hier onder is. Net bly Suné het nie van die stoel af geval nie, en dat niemand my hande agter my rug vasgemaak het nie.

Die poeding en die troukoek is reg om gesny te word. Die ding lyk mooi. Moet ek die strik afhaal of sommer dwarsdeur die strik en blomme sny. Dit smaak heerlik. Ek is nogsteeds nie honger nie, maar ek gaan nie op die kaaskoek en appeltert uitmis nie.

Kan dit wees dat die mense al begin huis toe gaan. Ek het dan nog nie eers met ‘n derde van hulle gekuier nie. Maak ook seker nie saak nie. Nou moet hulle my maar kom soek terwyl ek hier by die Boedies kuier.

Dit was een van die lekkerste dae van my lewe. Maar ook een wat ek nie sommer wil oor hê nie. Almal is nou huis toe, en dit is net ek en my vrou wat agterbly. Dis is ‘n lekker gevoel en ek is baie trots om my ring te dra. Maar een ding is verseker my bruid; “I’ve never seen you looking so gorgeous as you do tonight. Never seen you shine so bright”

Wat ‘n genade en seën was hierdie dag nie vir ons nie. Soveel mooi herhinneringe. Soveel wat nog voorlê.

Curriebeker Kampioene








Soos julle reeds weet is dit ook ‘n rukkie terug dat ek geblog het. Weereens vra ek innig om verskoning. Maar hier is dit nou!!

Eerste op die lys is die Curriebeker finaal! Toe Stefan my gebel het om my bestes te kry het ek van die een vergeet as my game van die jaar. Stefan as ek dit mag verander, sal jy asseblief die Vrystaat se Curriebeker oorwinning opsit as my beste game van die jaar!

Ek het die voorreg gehad om die laaste 2 jaar se Curriebeker finals op die stadion te aanskou, en altwee was rillers.

Hierdie jaar het ek die Leeus nie eers ‘n kans gegee nie, en die meeste mense het gedink dit gaan ‘n gemaklike oorwinning vir die Cheetahs wees, maar niemand het die Leeus gesê nie.

Ons het wonderlike sitplekke op die hoofpawiljoen gehad (‘n Pel van my was by ‘n troue en kon nie sy seisoenkaartjies benut nie. Dankie Wouter!). Seker so die 5de of 6de ry van voor af.

Die game het vinnig begin met beide spanne wat strafskoppe uitgeruil het. Alwyn Hollenbach is na die eerste paar minute van die veld af, met wat gelyk het na ‘n ernstige knie besering. Tewis de Bruyn het hom op heelagter vervang. My insiens is dit ‘n bedekte seën, want na sy reeks beserings lyk hy nie na ‘n Curriebeker standaard speler nie.

Halftyd was dit 6 elk as ek reg kan onthou. Die Cheetahs het nie so skerp gelyk soos die res van die seisoen nie. Halftyd het die Wêreldbeker Kampioene hulle opwagting gemaak en vir ons die beker kom wys. Wat ‘n voorreg om die William Web Ellis trofee so voor my te sien. Die skare het behoorlik lawaai toe Os die beker gelig het.

Na halftyd was dinge redellik gelykop na die eerste 15 minute. Toe bars die bom met die Leeus wat twee vinnige driee gedruk het. Die eerste een was die Leeus wat die swak verdediging van die Vrystaat uigebuit het. Die ouens het dalk te veel aandag aan Jako Pretorius gegee en vergeet van die ander gevaar manne in die lyn. Die tweede drie was ‘n poks van Justin Rose wat ‘n skoppie oor die agterlyn geskop het en net reggehop het vir die skrumskakel om die bal uit die lug te pluk en net langs die pale te gaan druk.

18 – 6 vir die Leeus en nog minder as 20 minute se speeltyd oor. Toe is daar skielik so rooi kolletjie daar bo in die suidellike pawiljoen wat skree: “Lions , Lions”. Dis toe dat ek my kamera maar weg pak en besin of die nie nou ‘n goeie tyd is om huis toe te gaan en die verkeer te mis nie. Gelukkig het die Cheetahs meer moed as ek gehad en hulle het begin met ‘n terugveg poging. Hulle het seker gemaak dat hulle die bal behou en dat hulle meer doelgerig begin speel. Dit het vrugte afgewerp nadat hulle ‘n stewige rolmaalbeweging in die hoek afgerond het. Genl. de Waal het gesorg vir die ekstra 2 punte van die kantlyn af. So koel soos ‘n komkommer.

18 – 13 en 10 minute oor. Toe haal ek maar weer my kamera uit. Weer was daar goeie spel en al die impakspelers was reeds op die veld. Kambamba en Heinrich Brussouw het vandat hulle op die veld gekom het, hulle stempel hard afgedruk. Dit was weereens Brussouw wat ‘n gat aan die kant van die losgemaal geslaan het en tot in die Leeus se kwartgebied gevorder het. Die volgende fase is vinnig deur Willem de Waal na links versprei met Marius Joubert en Meyer Bosman wat net genoeg spasie gelaat het vir Tewis de Bruis om in die hoek te druk met die res van sy lyf oor die kantlyn, maar genadiglik nog in die lug.

18 Elk. De Waal het die bal opgestel met die gewone rotine en sonder om enige tekens van spanning te wys. Dalk het ek net te ver gesit om dit te sien? Met die linkervoet deur die pale. Die Cheetahs het hulle voorsprong behou deur die laaste 2 minute en so die Curriebeker verower vir die derde jaar in ‘n ry. Vrystaaaaaaaaaat!!
Dit was ‘n ongelooflike seisoen!! Slegs 1 wedstryd wat hulle nie kon wen nie. Wat ‘n droom seisoen was dit nie vir Naka Droske as afrigter nie. Wat ‘n voorreg om die Curriebeker te wen jou eerste jaar af afrigter.
Daar is ‘n paar groot manne wat die Vrystaat verlaat. Die grootste slag is verseker Genl. de Waal. Die laaste 2 jaar die voorste puntemaker in die kompetisie. Os het ook gegroet, Jannie du Plessis, Corniel van Zyl, Ollie le Roux. Bevin Fortuin sal seker nog ‘n ruk uit wees met sy heup wat ontwrig was. Maar niemand het die outjies ‘n kans gegee sonder Rassie nie. Kyk waar staan ons nou. Kom wat wil, die Cheetahs wag!!!
Vrystaaaaat!!!!

08 January 2008

"ATTIE SE GOLF SWING"

By die onlangse SA Ope Golf toernooi, was daar 'n fasiliteit waar jy jou golf swing kan afneem, dan stuur hulle dit vir jou per e-pos. Dit is baie nice, nou kan ek swing verfyn. Dit help nogal as 'n mens iets wat jy doen op video vasle, jy kan dan daarna kyk wat jy verkeerd doen en sodoende jou poging verbeter.

Die opnemer se kommentaar was die volgende:

- my rug is nie reguit genoeg nie;

- ek is te haastig deur my swing;

- my liggaam is nie stil genoeg nie;

- ek is nie relax genoeg nie;

07 January 2008

ATTIE SE PYNGEDAGTES: "N NUWE BEGIN"


Die begin van elke jaar word deur die meeste Westerse Kulture gesien as ‘n geleentheid om ‘n nuwe blaadjie om te slaan. Die woorde “Nuwe Jaar Voornemens” is die mees bespreekte onderwerp en mense is vinnig om jou mee te deel hoe hul van plan is om hul nuwe jaar die begin te maak van vele veranderinge. Daar word dus gewag met groot opgewondenheid om van die “OU JAAR” afskeid te neem. Die mens maak dit 'n belangrike gebeurtenis wanneer daar afskeid geneem word van die ou jaar. Daar word onder andere vir ou laas na die laaste sonsondergang van die vorige jaar gekyk (dit is wat ek gedoen het vir 2007), die duur sjampanje word oopgemaak en of die jaar wat op sy rug lê word in oënskou geneem en beoordeel. Die aanbreek van die nuwe word dus op verskillende maniere gedoen, maar in effek kom dit daarop neer dat almal op ‘n manier hulself oortuig dat dit die einde is van ‘n tydperk en dat die nuwe jaar ‘n nuwe begin is.

As enige mens egter hierdie totale simboliek in oënskou neem, dan sal jy agter kom dat die verandering vanaf die ou na die nuwe neem slegs 59 sekondes. Tog beteken daardie selfoortuiging vir die mens baie en het dit al vele se lewens verander of dit goed en of sleg was. Die teenoorgestelde is egter ook ‘n realiteit dat dit soms ook geen effek op sommige se lewens het nie en vind vele hulself aan die einde van elke jaar weer in ‘n situasie waar hul nuwe jaar voornemens maak net om agter te kom dat dit maar in effek dieselfde voornemens is wat die vorige jaar ten doel gestel was.

Daar is egter nie regtig ‘n nuwe begin van ‘n jaar nie. Dit is maar slegs die begin van iets volgens ‘n idée wat deur die mens daar gestel is. Daar is wel ‘n akademiese einde aan die jaar, maar nie ‘n fisiese en natuurlike einde aan die jaar nie. Inteendeel is daar geen einde nie. Die natuur en ons bestaan as mens is nie afhanklik van wanneer die jaar eindig en of begin nie. Koms ons kyk wat leer die geskiedenis ons?

Die meeste Westerse kulture vier die nuwe jaar volgens die “Gregorian” kalender. Hiervolgens is die nuwe jaar inderdaad op die 1ste Januarie van elke jaar. Gedurende die middeleeue het die meeste Europese lande egter van die “Julian” kalender gebruik gemaak en die nuwe jaar op die 25ste Maart gevier. Die dag was genoem: “Annunciation Day” en gevier as die geleentheid waarop Maria in kennis gestel is dat sy geboorte sou skenk aan Jesus. Die “Gregorian” kalender is in 1582 in werking gestel en met die instelling het die meeste Rooms Katolieke lande nuwe jaar aanvaar as die 1ste Januarie.

Die begin van die nuwe jaar word ook deur sekere gelowe en kulture op ander dae gevier. So word die Joodse nuwe jaar gevier gedurende September en die Chinese nuwe jaar gedurende Februarie/Maart. Dit is dus duidelik dat nie regtig ‘n begin is waar ons kan sê maar vandag is die begin van ‘n nuwe jaar en sodoende baie ander gebeurtenisse in ons lewens nie.

Met bogenoemde in gedagte kan die volgende lewenstyl dus met gemaak deel wees van ons as mens: ‘n Begin is elke dag. Alles wat jy al ooit wou doen, wat jy al ooit gedroom het, waarheen jy nog ooit wou gaan, wie jy nog wou sien, jou droomhuis ag en vele ander dinge. Al hierdie drome is binne jou bereik. Die oplossing is egter nie om daaraan te begin werk op die eerste dag van elke nuwe jaar nie, maar gedurig en jouself gedurig bewus te maak van waarheen jy oppad is. Eugene F. Ware se woorde: “All glory comes from daring to begin” slaan die spyker op die kop deurdat die grootste uitdaging vir sukses is om met daardie droom of enige taak te begin. Hierdie nuwe begin moet nie net elke begin van elke jaar wees nie, maar so gereeld as moontlik. Jy moet jouself gedurig herinner daaraan dat ek is besig met ‘n nuwe begin.

Jy moet dus wees soos Meister Eckhart wat sê: “Be willing to be a beginner every single morning”. As jy dit doen dan het jy ‘n sekere gevoel van opgewondenheid. Jy sien uit na die dag, want ‘n nuwe begin gee jou altyd nuwe krag. Dit is soos ‘n nuwe werk wat jou daardie kriewel gevoel van opgewondenheid gee, want jy sien uit na die nuwe uitdagings wat vir jou wag.

Die moelikste stap is egter om daardie eerste stap te gee. Dinge lyk soms moeilik in die begin, maar dit is altyd die aanvanklike gevoel. Die belangrikste is dat jy nie terugval nie. Jy moet jouself net gedurig oortuig dat dit maar nog die begin is. Ons moet dus poog om weg te bly van wat kon gewees het en waar ons wou gewees het, maar moet ons liewer elke dag benader en onsself oortuig dat as ek die beste uit vandag maak dan kan ek dalk steeds opeindig waar ek nog altyd wou wees.

Almal moet dus prober om elke dag aan te pak met die leuse van Dan Custer in hul gedagte:

“Every morning is a fresh beginning. Every day is the world made new. Today is a new day. Today is my world made new! I have lived all my life up to this moment, to come to this day. This moment--this day--is as good as any moment in all eternity. I shall make of this day--each moment of this day--a heaven on earth. This is my day of opportunity.”

Die meeste bekende mense wat ons vandag ken het hierdie beginsel deelgemaak van hul woordeskat en gedagtegang en het hul alles uit die lewe gekry wat hulle wou hê.
Martin Luther King Jr. het onder andere gesê:
“Take the first step in faith. You don't have to see the whole staircase, just take the first step.”
Robyn Davidson se woorde:
“The two important things I did learn were that you are as powerful and strong as you allow yourself to be, and that the most difficult part of any endeavor is taking the first step, making the first decision.”
Joe Sabah bevestig die gedagte deur te sê dat:
“You don't have to be great to start, but you have to start to be great.”
So Boede ter opsomming van hierdie pyngedagte wil ek dus die Boedies ‘n wonderlike en fantastiese 2008 toewens. Al julle drome en doelwitte sal waar word. Alles wat ons nog altyd wou doen of bereik of wil wees is binne onsself. Ons moet slegs die beginsels hierbo toepas en die wêreld sal vir ons ‘n nuwe plek wees.

As ons wel nuwe jaar resolusies het, laat dit dan wees om elke dag ‘n nuwe begin te maak. Om te besef dat elke dag is ‘n geleentheid om te wees wat jy nog altyd wou wees.

Adrian Montzinger