07 February 2009

Boedie in Brazil, Rio de Janeiro

Rio de Janeiro! As jy my 'n maand terug gevra het of ek dink ek sal ooit Rio of 'for that matter', Brazil toe gaan, sou ek met 'n definitiewe "ek glo nie so nie" geantwoord het. Wel, ek was skaars terug van Duitsland af toe my baas my vra of ek nie dink ek moet vir 'n week Rio de Janeiro toe gaan nie. Ek het dit nie regtig geglo nie, maar na ek vir my 'Yellow Fever' inspuiting is het dit begin insink.

Ek het begin uitvind oor Rio en was geskok om te sien dat Rio geklas word as een van die gevaarlikste stede in die wêreld. Die internet is vol van stories oor die 'favelas', Portugees vir wat ons 'n lokasie noem. Stories van gemiddeld 13 moorde 'n dag en van die 'drug gangs' wat teen die militia oorlog voer. Traveller's tips soos dat mens jou geld in jou onderbroek moet dra, glad nie 'n kamera moet vat nie en basies moet 'leopard crawl' as jy enige plek buite jou hotel gaan. Wat 'n klomp stront! Dis glad nie so erg nie, of laat ek eerder veilig wees en sê, dat dit vir my glad nie so erg was nie. Ek het eers gewonder of ek my kamera gaan saamvat, maar toe gereken dat dit dalk my enigste keer ooit in Rio is en dat ek nie die kans kan laat verby gaan nie. Ek moet erken ek was effens 'nervous' met my kamera by my, maar die 'great' fotos wat ek huis toe gebring het maak definitief op daarvoor. Rio, in my opinie is niks meer gevaarlik as Johannesburg of Kaapstad nie. Mens moet net nie 'stupid' wees nie, dan sal jy 'fine' wees.
Sao Paulo Lughawe

Ons, ek en my baas, is van O.R. Tambo af met SAA 222 na Sao Paulo. Uit die vliegtuig kon mens sien dat Sao Paulo 'n enorme stad is, 20 Miljoen mense bly daar. In Sao Paulo het 'n storm uitgebreek net toe ons in 'TAM airlines' se Airbus 320 klim, ook bekend as 'The magic red carpet'. Ek was flippen benoud! Ek haat vlieg en as die weer beneuk is laaik ek dit nog minder. Ek kon ook nie help om te dink aan die ongeluk in 2007 waarin 137 mense dood is toe 'n TAM vliegtuig op die einste Sao Paulo 'runway' nie kon stop nie en in 'n gebou in is nie. Toe ons in Rio land, vra my baas my of ek ook gehoor het hoe klink die vliegtuig se een engin toe ons opstuig. Ek dog eers dit was net ek, maar ons was veilig en ek was helse verlig om op vaste grond te kon staan. 
Middestad van Rio

Saterdagoggend het ek vroeg wakker geword. Die tyd verskil tussen Suid Afrika en Brazil is 4 ure, en my natuurlike klok het gedink dit moet al lig wees buite. Ek het na die 23ste vloer van die Everest Rio Hotel, waar ons gebly het gegaan en fotos van die sons opkoms geneem. Die 'view' van die boonste vloer is ongelooflik. Aan die een kant was Ipanema strand en aan die ander kon mens 'Christ the Redeemer' (of in Afrikaans, 'Christus die Verlosser' ) sien.

Vriende in Rio de Janeiro

Sugarloaf Mountain

Sugarloaf Mountain

Twee van my baas se vriende en hulle metgeselle het ons 10:00am kom oplaai en ons is deur die stad na die 'Sugarloaf' berg toe. Die gewilde landmerk in Rio word so genoem omdat dit die vorm van 'n gekonsentreerde suiker blaar aanneem. Ons is met die kabelkarretjie tot bo, van waar ons die stad en veral Ipanema en Copacabana se strande in al hulle glorie kon bewonder en afneem. Dis ook hier waar ek my eerste helikoper vlug ooit gehad het. Ons is met die helikopter van die 'Sugerloaf ' berg af oor die stad na 'Corcovado' berg waarop die Jesus beeld staan. Die helikopter het al om die beeld gevlieg sodat ons fotos uit 'n baie ongewone hoek van 'Christ the Redeemer' kon neem. Ek was weereens vrek benoud, maar het dit terselfde tyd vreeslik geniet. Dit was regtig 'n 'great' ervaring. Ons is al eers langs, Ipanema en toe Copacabana strand terug na die plek waar ons geland het.

Oppad om in die Heli te klim

"Christ the Redeemer"

In die helikopter

Van daar het ons toergidse ons teen Corcovado berg op geneem en is ons verder met 'n minibus vir R$13.00 na die Jesus beeld. Om daar aan die voet van die beeld te staan was vir my 'n baie spesiale geleentheid en dit het amper onwerklik gevoel. Ek kon nie glo dat ek regtig daar was nie. 'Christ the Redeemer' is op 07.07.07 amptelik aangekondig as een van die nuwe 7 wonders van die wêreld, so ek het regtig bevoorreg gevoel om daar te kon wees. Rio de Janeiro in die somer is net so vrek warm soos hier in ons geliefde Afrika. Die sweet het van my afgetap teen die tyd dat ons weer al langs die berg af is. Ons het die dag afgesluit met 'n ete in 'n Portugese restaurant. Baie lekker kos en wat opvallend was, was die geselskap en die atmosfeer. Die Portugese hou van gesels.
Die Jesus Beeld

Bewyse

Kan nie genoeg kry nie

Sondagoggend het ons langs die ongelooflike strande van Ipanema tot aan die einde van Copacabana gestap. Gelukkig het ons vroeg begin, want dit het gou baie warm geraak. Ipanema, die area waarin ons gebly het die week, is een van die ryker dele van Rio en Ipanema strand is deur die 'Travel Channel' gekies as die sexy'ste strand in die wêreld. Elke oggend en elke aand draf fikse lywe op en af langs die strand en op die sand speel honderde jong mense sokker en volleyball. (Attie jy sou dit ge'love' het!) Copacabana is 'n 4km strand met net soveel lywe en Brazilliaanse girls in hulle bekende skrapse bikinis is oral. Wat 'n fees vir die oog! :-) Ek het reeds vir Estelle gesê dis te gevaarlik om haar saam te vat Rio toe, nie omdat die misdaad so erg is nie, maar oor sy my dalk net sal vang loer na die girls op die strand.

Ipanema se Strand

Sondag namiddag is ons weer na Ipanema se strand en is ons beloon met 'n 'spectacular' sonsonder, wat alles letterlik in goud verander het. Almal het met verwondering in die rigting van "Dois Irmãos" (Die twee broers), 'n berg met twee pieke, gegluur. Uiteindelik het almal uit waardering willekeurig begin handeklap. Dit was regtig uitstekend. Op die strand het ons coconut melk gedrink wat ons by die verkoper in die strandkiosk gekoop het. Hy kap die coconut met 'n tipe van 'n panga, mens druk 'n strooitjie in en as dit lekker koud is, is daar niks lekkerder na 'n lang stap op die strand nie. Ons het ook "Caipirinha", Brazil se nationale drankie, gedrink. Dis 'n mengsel van vodka met lemmetjie (lime), suiker en ys. Glad nie sleg nie, maar 'potent'. Mens voel sommer hoe skop hy. Ek sal matigheid voor oë aanbeveel.


Sonsondergang by "Dois Irmãos"

Maandag, die 2de February 2009, laatmiddag het ons 'n ritueel aanskou waar mense blomme na die strand bring. Dit lyk of hulle 'n gebed opsê en dan gooi hulle die blomme in die see. Ek het later uitgevind dat dit 'n ritueel is om offers te bring vir Yemanjà, die godin van die see. Dit is glo 'n eeue oue tradisie en hulle vra vir beskerming vir vissermanne, maar ook vir swanger vrouens en vir kinders. Op sulke asemrowende strande en met so 'n uitsig oor die see sou ek maklik kon deelneem aan 'n ritueel wat hulde aan die see bring.

Goue strande


Die res van die week het ons 'n maatskappy in die middel van Rio se middestad besoek. Dit was netso interressant om die verskil in kultuur in die werkplek te beleef. Die maatskappy het beste plek om voor te werk in Brazil gewen, maar mense sit soos batteryhoenders met minimum persoonlike ruimte en is doodgelukkig om net te kan werk. Daar was egter ook hulle korporatiewe universiteit, waarmee hulle hul mense op die voorpunt van die nuutste tegnologie hou, die manier waarop hulle die beste studente in Brazil werf om vir hulle te kom werk en die algehele kultuur in die maatskappy, wat ons baie beïndruk het. Ons hoop om in die toekoms nouer met hulle te kan saamwerk.


Vissersbote


Ek is op die ou-ent gevra om 'n dag langer te bly, maar het nie omgegee nie, oor ek Rio so geniet het. Ek sien sommer nou die mense van Brazil in 'n ander lig en het vir my en Estelle elkeen 'n Brazil ondersteuners T-Shirt gekoop, want volgende jaar met die 'World Cup' skreeu ons vir Brazil!

04 February 2009

Baabaas op Wembley


Ons was in Desember Wembley toe om die Barbarians teen die Aussies te gaan kyk. Hier is so paar kiekies van die stadion en die game.

Dit was leeukoud daai aand en die ruggas was maar aan die flou kant. Mens kon sien die Baabaas het nie baie saam geoefen nie en Francois Steyn het sekerlik een van sy swakste games ooit op losskakel gehad. Dit was asof hy alleen die Aussies tot oorgawe wou dwing, maar o wee...

Wembley stadion is 'n ongelooflike plek. Dis die tuiste van Engelse sokker en dis nogal 'n pragstuk. Ek hoor hulle gaan een van die dae EUFA ook daar speel.




Was 'n lekker tyd saam met Matt, Pieter en Fortuni.

02 February 2009

Vakansie - Deel 3

Na al die tyd wat ons by oom Tinus-hulle se karvaan deurgebring het die vakansie, en met ons nuwe tent wat in die kas lê, moes jy my nie twee keer nooi om te gaan kamp nie.

Ons het plek bespreek by die nuut opgradeerde Aldam Estate net buite Ventersburg vroeg in die nuwejaar. Ons hoor baie mooi dinge van die oord en was baie opgewonde. Ek en Suné saam met Izak en Chistina sou van die van die Donderdag af daar wees. Sune se ma-hulle sal Vrydag na werk by ons aansluit. Corné en Tinus moet nog Saterdag werk, en dan kom hulle ook. Lekker, hoe meer siele hoe meer vreugde.

By die oord aangekom was ek sommer gou-gou op my perdjie. Die knaap by Ontvangs het nie my faks wat my deposito bevestig ontvang nie. Nou wil hy hê ek moet weer betaal. Ek het dit al verlede maand al gestuur. Dit is nou nadat ek 3 e-posse gestuur het, om foute op my bespreking uit te sorteer. Om strokies te bêre is nie my sterkpunt nie, maar gelukkig het ek die ene gehou. Ek is nie lus vir ‘n gesukkel nie, want ek wil die tent maak staan en by die viswater uitkom.

Oppad na die staanplek toe ry ons verby chalet’s wat baie mooi lyk, elk met ‘n houtdek wat ‘n pragtige uitsig wat uitkyk oor die dam. Nou voel ek bietjie beter. Daar van die hoogtejie sien ek toe ‘n lekker plek om te gaan hengel. Die dam maak so vernouing wat die twee groter dele van die dam verbind.

Dit lyk nog nie of hulle met die opgradering baie aandag aan die karvaanpark gegeen het nie. Die staanplekke lyk maar uitgedor. ‘n Mens moet ook seker in gedagte hou dit dit ‘n ontsettende droë en warm somer was. Ons kry toe ‘n geskikte plek naby Ablusieblok A. By nadere inspeksie van die geriewe van blok A het dit gelyk of die mense nog nie daar gemop en gevee het daardie dag nie, maar dit was mooi uitgeteel met genoeg storte vir almal wat wil skoon.

My moed val sommer weer in my skoene toe ek na die kragpunt toe loop. Niemand het gesê dat kampeerders karavaanplugs moet saambring nie. Al die plekke waar ek al gekamp het, het 3 punt kragproppe. Ons bure (wat ‘n mens sommer kan sien gereelde kampers is) het so ‘n ge-modifiseerde verlenging gemaak wat ‘n ekstra 3 puntprop tot ons beskikking het. Ek hoor toe sommer by die man wat daar werk dat daar wel vir die spesiale kragproppe by die winkeltjie beskikbaar is.

Dit het ‘n ruk gevat om die nuwe Howling Moon Strata Bush Dome met extention te maak staan, maar nie so erg soos wat ek gedink het nie. Dit was immers die eerte keer dat ons hom opgeslaan het, so van hier af sal dit net beter gaan. Ek is baie in my skik want hy lyk mooi en stewig. Net vir ingeval gooi ek maar ‘n storm tou oor.
Ek onthou nog wat daai storm wind met die tente en karavane by die see gedoen het. Die oom hier langs my wat met dieselfde tent kamp se ek hoef nie bekommerd te wees nie. Hy het al by die see gekamp in erge wind en geen probleme gehad nie. Dit laat my meer gerus voel, maar ek los maar die storm tou oor.

Uiteindellik af dam toe. Die meisies het warm geky hulle het eers gaan swem. Toe hulle terugkom het Izak al klaar ‘n paar gehaak. ‘n Karp en ‘n geelvis. Nie baie dat ek geelvis van nie. Ek hoop ek kry darem ook van hulle. Izak trek hele paar ander geelvisse uit, wat aan absoluut enige iets by wat hy probeer. Degie, pap, mielies en floaties. Alles werk. Ek kry niks. Darem later die middag het my geluk gedraai en het ook polisiemanne gehad wat begin spring het. Die meeste van ons vangste was kleinbek-geelvis. Al is hulle klein, sit hulle ‘n lekker geveg op en spook om in die water te bly. Ek is ekstra versigtig want ek eksperimenteer met fyn gerei. ‘n 0.18mm dikte hooflyn van 2.28kg breekkrag maar met ‘n vris leader van 0.30mm, en nommer 1 hoekies.




























Die meisies het by ons aangesluit en vertel net van hoe mooi die swembad is, en dat die winkeltjie als het as ons iets vergeet het. Die karavaanplug is daar te koop vir R80.

Eweskielik begin dit te drup en ‘n donker wolk trek oor ons, en voor ons ons oë kom uitvee sous dit. Ons pak op terwyl ons papnat reen en gooi net alles in die kar so vinning ons kan. Papnat storm ons by die tent in en wag dat die wolk verby trek. Half moedeloos sit ons vir mekaar en kyk want kamp en reen werk mos nie lekker saam nie, maar ons was gelukkig. Dit was maar ‘n donderbui wat gekom en gegaan het. Ons het gou gaan stort en droog aangetrek en die kole aangesteek. Dit is mos hoekom ‘n mens kamp. Sterre in die lug, ‘n koue ene in die hand en ‘n tjoppie op die kole. Ons is vroeg in die kooi want more moet ons vroeg op om die grotes te vang. Dit is toe dat ons uitvind dat ons nuwe matras ‘n puncher het. Toe moes ons maar 4 op een dubbelbedmatras slaap. Ek dink Izak en Christina het dit geniet om so styf te lê vir die hele nag.

Dievolgende oggend saam met die son op en oppad dam toe. Die vangs was goed en my srike rate het ook opgetel. Izak was vasberade om ‘n groot baber ook uit te trek. Die aas van sy keuse is ‘n paar tuinslakke wat toe ook mooi gewerk het. So ruk later het hy die outjie van uitgetrek. Hy het ‘n lekker fight opgesit.
Die skoonfamilie het later die middag arriveer en ons het gou gehelp om hulle tent te maak staan. Skoonpa het sommer vir ons een van die plugs in Hennenman gekoop vir R40. Weer lekker gebraai en gekuier die aand.
My ma-hulle het ons kom verras om saam met ons te kom visvang vir die dag. My ma is nie juis 'n kampeerder nie, en het die mooi chalet verkies met sy en-suite geriewe. Ons het 'n produktiewe dag langs die waters beleef met baie vis, maar almal was maar aan die klein kant. Almal het darem aksie gehad. Selfs Tinus, Corne se liefde wat nog nie gaande is oor die tydverdryf nie, het sy eerste karp uitgetrek.
















Die aand het ons laer getrek om die rooster en lekker gekuier. Vir 'n naweek wegbreek is Aldam beslis 'n opsie om te oorweeg. My ma-hulle was baie beïndruk met die geriewe en netheid van die chalet. Moet net nie jou deposito strokie weggooi nie. Vir visvang sal ek eerder by die Willem Pretorius Wildreservaat aan die oorkant van die dam gaan hengel, maar lekker kuier en ontspan, dit het ons beslis gedoen.


Desember Vakansie - Deel 2

Die tyd gaan darem maar vinnig verby! Dit is al Februarie en ek het nog nie eers klaar vertel van ons Desember vakansie nie, maar hier gaat hy!

Die Woensdag oggend het ons weer vroeg in die pad geval en die berg agter ons gelaat. Die N2 het ek laas gery toe ek bitter klein was. Soos Somerset en Strand agter ons weggeraak het, het ek naambordjies gesien wat ek nog net van gehoor het, en nie nou eers meer kan onthou nie. Ek dink weer dat dit tog die moeite werd was om die tent te koop, want ek en Suné moet nog by al die plekke kom kamp en kyk hoe lyk hierdie juwele van die Wes-Kaap wat nie aldag in die toeriste brosjure vertoon word nie.

Die immergewilde padstalle was hier ook gewees. ‘n Baie sterk Caffe Laté gedrink by die eerste se restaurantjie, en toe weer die pad aangedurf. Die wingerde raak nou al hoe minder en verder versprei uit mekaar. Ek lig myself so elke nou en dan uit die sitplek om op die horison te loer of ek nog nie die blou oseaan kan sien nie.

Die rut van ongeveer 4 ure het vinnig verbygegaan met die mooi landskap waardeer ons ry met die berge wat vervang is met golwende grasse wat rol oor die heuwels, en dan uiteindellik as jy regs kyk sien jy die uitgestrekte blou oseaan en jy proe die sout in die lug.

Ons was twee jaar terug hier gewees, maar ons kry darem die pad maklik na die huis toe waar ons gaan bly. Tipies Vrystaters het ons so gou as moontlik uitgepak en die handoeke gegryp om strand toe te gaan. Sommer die naaste strand by Klein-Brak. Dit is wonderlik om die roomyskarrtejie nog daar by die trappies te sien staan, die sand tussen jou tone te voel en die coconut reuk van sonroom te ruik. Ons het nie eers ‘n sambreel gevat nie, want dis effens bewolk maar nogsteeds warm genoeg om te duik in die branders en my “body surf” tegniek weer op te skerp. Ek wonder of hulle dit eendag ‘n afdeling van surfing gaan maak. Ek dink ek sal nogal goed doen.

Een ding wat anders was as twee jaar terug, is dat ons nooit soos vandag uit parkeerplek kon kies by die strand nie, en dat jy hope plek het op die strand om te kies waar jy jou strandsak gaan neerplak nie. Oppad huis toe, sien ek ook dat daar baie “Te Koop” borde op die sypaadjies staan. Moet seker maar die ekonomiese situasie wees wat orals byt.

Later het ons gou vir oom Tinus-hulle gaan hello se wat daardie selfde dag ook daar gearriveer het, en hulle karvaan en tente al gemaak staan het in Outeniqua karavaan park. Weereens is ek bly oor die tent wat ons gekoop het. Dit is lekker om hulle almal weer te sien, en die Hartenbos vakansie beloof om weer heerlik te wees saam met nig Marike en neef Radyn.

Elke dag het min of meer dieselfde roetine gevolg. Staan op en gaan borsel tande, terwyl ek deur die venster gluur wat oor die see uitkyk om te kyk wat die dag se weersomstandighede vir ons inhou. Soek my ma se radiotjie met die oorfone om te hoor hoe gaan dit met die Protea’s in die eerste toets “down under”. Geniet ‘n broodjie vir ontbyt steeds met Neil Manthorp wat bal-vir-bal kommentaar in my ore die krieket baie kleurvol uitsaai. Hy is nogal vrolik want ons is besig om die Aussies pak te gee. Nogal lekker om nederige Aussie kommentators te hoor.

Uiteindellik is Suné ook wakker en nadat almal ‘n koffie geniet het, word die strandsakke gepak en is dit Hartenbos strand toe. Eers gou by oom Tinus-hulle stop en kyk of hulle al reg is. Hulle is net besig om die laaste goed in die Jetta se boot te laai en daar gaat ons. Self in Hartenbos is dit besonder stil. Weereens is dit ‘n bewolke dag, maar lekker warm. Die ma’s moedig net almal aan om steeds die roompies te smeer. Die UVB strale doen nogsteeds hulle ding selfs deur die wolke.











As almal genoeg geswem en ge-tan het, word die broodjies, koekies, sappies in die coolbox gepak, sambrele opgeslaan en gaan ons huis toe om te stort en skoon aan te trek. As die son begin sak is dit terug karavaanpark toe om ‘n vuurtjie te gaan aansteek om te braai saam met die familie. 30 Seconds is ook weer ‘n treffer en ‘n groot gelag. Die flou kampliggies maak ‘n ou nogal lomerig en as ons gaan lê verbeel jy jou jy kan tog die branders hoor soos jy wegdryf na droomland.

Daardie naweek het die mense arriveer, en is Hartenbos en omgewing weer ‘n miernes en is dit amper onmoontlik om die kusdorpie te beweeg, maar dis lekker. Die eerste reendag was ons maar Mosselbaai se mall toe. Suné soek ‘n nuwe bikini. Gelukkig was ons weer geseën met heerlike weer. So dag of wat voor Kersfees het die wind egter kwaai gepla. Ons is maar elke oggend vroeg strand toe, want so teen middagete het die wind begin opsteek. ‘n Stormsterkwind het die eendag die karavaanpark so verniel dat die die Burger se voorblad gehaal het, en ek wonder of dit tog wys was om die tent te koop.

Ag, dis wonderlik om by die see te wees. Wat ‘n voorreg om in die golwe te baljaar saam so pragtige vrou in jou arms en die grasieuse Outeniqua berge in die agtergrond. Heeltemal te gou is dit tyd om huis toe te gaan en jy verlang al klaar terug na daai brander wat jy van doer diep tot op die strand gery het. Ek is seker ek sou die Kelly Slater van “body surfing” gewees het.

Oppad huis toe deur die Karoo dink ek weer aan die gedig van Zanele Nkosi:

Whoever upon reading these words may think of me,
Of the summer that was like an unfolding flower.
When we spoke insignificantly of life, or happiness and how to obtain it.
Of the times we tried to reach the stars, barehanded and upon failing,
looked at the sky ..... with laughter, without fear.

If you remember me, think of the laughs, and don’t dwell upon the times we cried.
The past should be kept for years, not lost in the summer rain.
My memory of you today, I cannot explain.
My love for you yesterday was just the same.