DIE VOLGENDE STAP

Wel dit was 'n tipiese Engelse dag. Druppels water oral waar jy kyk. Die lug was gevul met donkerwolke en ek wou sug van teleurstelling want alles het daarop gedui dat die 29ste Junie 2007 'n donker, nat dag gaan wees. Julle kan sien hoe is ons aangetrek in die middel van somer.

Ek was egter nie afgesit deur die water nie en het ons maar die langpad aangedurf Cambridge toe. Candice was van niks bewus nie en was sy onder die indruk dat ons maar net 'n bietjie platteland toe gaan. Sy het in elkgeval al aanvaar dat ek nie die ring saamgebring het nie. Haar suster het 'n bottle sjampanje in die piekniekmandjie gepak en weg is ons.

Oppad soontoe het die weer begin saamspeel. Sodra jy die sementreuse van London agterlaat en die platteland binnegaan dan kry jy 'n ander tipe waardering vir hoe mooi dit regtig hier is. En soos die son begin deurbreek het en die heuwels en pragtige groen landskappe begin saamrol het terwyl ons oppad was na ons eindbestemming was die heuwels en pragtige landskappe vir my simbolies aan die pad wat ek en Candice tot nou gestap het. Dit was altyd op en af gewees, moeilik dae, goeie dae, pragtige oomblikke, tye om te vergeet, hartseer en gelukkig, want dit is hoe die lewe is. Dit vat jou deur al sy lesse. Deur dit alles het die pragtige arms van die liefde ons altyd omvou en dus altyd teenwoordig. Dit is tog maar net die liefde wat jou daardie finale stoot gee om jou te veseker dat dit die persoon is met wie jy die res van jou lewe gaan spandeer. Niks anders nie.

Wel ons is toe oppad na ons eindbestemming. Daar aangekom was dit alles wat ek gedink het dit gaan wees. 'n Tipiese historiese Engelse dorpie wat nog vashou aan sy eeu oue tradisies. Die dorpie het 'n romantiese bekoring wat skrik vir niks. Nou stegies, pragtige argitektuur. Mooi rivier, asemrowene parke en baie meer.

Hier het ons 'n boot gehuur en besluit om te, wat die Engelse noem, 'PUNT'. 'n Mooi woord vir roei. Ons het stadig langs die rivier af gepunt. Teen die agtergrond was die pragtige St. Kings Kollege. Die son het mooi saamgespeel en dit was die perfekte oomblik. Ek het begin dink hoe baie Candice vir my beteken en dat ek die res van my lewe net met haar wil spandeer en niemand anders nie.

Ek het 'n plekkie met bietjie privaatheid gekry, op my knieg in die boot gaan sit en daar op die Cambridge rivier met die Kingston Kollege in die agtergrond en met die pragtige natuur klanke in die agtergrond het ek die vraag gevra. Wel sy het kon dit eers nie glo nie en was werklik verras gewees. Sy het die ja woord gegee en my die gelukkigste man op aarde gemaak.

Daarna was dit tyd vir die sjampanje en net tyd om die oomblik te geniet en vir ewig in die kamers van ons harte te liasseer.

Ek kan nie wag vir die res van my lewe saam met haar nie.