Dullstroom

Op party klein dorpies in Suid Afrika mag jy soms tot ‘n koei in die straat sien loop,  die beste plek om te besoek is die Wimpy en dan is dit asof die kos daar anders is as in die Wimpy’s waaraan jy gewoond is. Maar Dullstroom is ‘n klein dorpie met ‘n verskil. Dis amper asof almal wat Dullstroom besoek glo dat die plek ‘n geheim is en dat net die mense wat daarvan weet, hierheen kom en moet vir niemand vertel nie, want net-nou kom almal hierheen en verloor die plek sy rustigheid.

Rooibors Jakkals Voël

Saterdagoggend vat jy die N12 oos in die rigting van eMalahleni. Nee, nie ‘Emma wil nie lê nie’, eMalahleni, dis mos nou wat van Witbank geword het. Na Witbank sien jy wat lyk soos ‘n grys hoop sement en tussen dit alles steek ‘n vierkantige toring uit met ‘n witkol en ‘n blou skip daarop wat strek om bo die grys stof uit te kom. Jy is besig om by Middelburg verby te ry en die toring met die blou skip is Columbus Stainless, die lekkerste plek waar ek nog gewerk het. Ek verlang sommer terug na my UTCAS stelsel wat ek soos ‘n pasgebore baba opgepas het, na ons haar die eerste keer inwerking gestel het.

Forrel Dam by Ce La Vi

As jy die Belfast bord sien, draai jy af en gaan noord. Belfast is een van daai klein dorpies, so jy swaai maar oos en hou dan die Corolla se neus in die rigting waarin die meisie van die GPS jou wys. Net wanneer jy begin wonder of ons dan nooit weer gaan koffie drink nie en die gegrom van jou maag harder raak as die ‘songs’ uit Estelle se iPod, dan ry jy Dullstroom binne. Dit vat ‘n minuut of twee om aan te pas by die rustige tempo van die plek. Oral loop mense rond van een winkel na die ander, en moet mens selfs stadiger as die aanbevole 60km/h ry, anders ry dalk net iemand wat oopmond van verwondering die ‘curios’ loop en bewonder, onderste bo.

Kaapse Oor-Uil

Jy parkeer sommer enige plek en vra vir die wag, wat homself eers op die naam kom voorstel, om te kyk, want alles is binne loop afstand. ‘n Neute verkoper probeer hard om jou te oortuig dat syne die beste op die dorp is. Dan maak jy jou eerste stop by Harry’s Pancakes. Dis ook hoe die idée gekom het om weg te breek Dullstroom toe vir die naweek, want jare na jy hier was kry jy een aand ewe skielik weer ‘n helse lus vir Harry se gevulde pannekoeke. Hulle is almal goed, maak nie saak of jy die soutes of die soetes probeer nie. Nie dat dit my gewoonlik keer nie, seker maar oor dit meer aanvaarbaar is, kies ek ‘n soute, want dis darem nog baie vroeg. Mens se tone krul sommer van die lekker.

Na ek vir my ‘n polar fleece top by die Jeep winkeltjie gekoop het en Estelle ‘n oulike rugsak by Handy Bags gekry het is dit tyd om ons ander gunstelling plek in Dullstroom te besoek. In ‘n plek waar tyd nie saak maak nie is daar tog 2 baie belangrike tye om te onthou. 10:30 en 14:30, want dis wanneer die “Birds of Prey” hulle ‘Flying Displays’ het en dis iets wat mens net nie kan mis nie. Mense vertel my hulle was in Dullstroom en as ek hulle vra dan sê hulle, nee, hulle weet nie van die ‘Birds of Prey Centre’ nie. Wel, dan’s ek jammer, maar dan was jy nog nie regtig in Dullstroom nie. ‘Birds of Prey’ is omtrent ‘n kilometer buite Dullstroom, net voor jy Dullstroom binnekom van Belfast se kan af. Jy sal hulle borde sien en dan vat jy ‘n kort stukkie, seker 500m, grondpad en dan’s jy daar.

Maak seker dat jy so rukkie voor 10:30 of 14:30 daar is en gaan kies ‘n lekker plekkie om te sit. Die ‘Flying Display’ word deur Mark of Mark of soms albei Mark’s terselfde tyd gedoen en dis ongelooflik interessant. Glo my jou mond sal oophang, wat dalk nie so slim idée is met al die roofvoëls wat vlak bo-oor jou kop verby vlieg nie, maar jy kan nie anders nie. Mens stap terug na jou kar toe met ‘n nuwe waardering vir wat die voëls alles in die natuur doen, seer maagspiere van al die lag vir wat die twee Marks alles kwyt raak en jou kamera vol een-keer-in-‘n-leeftyd fotos van roofvoëls vat reg oor jou kop vlieg en vleis uit die lug uit vang. Ek en Estelle is mal oor die ervaring. Ons was jare terug daar toe hulle nog op ‘n ander plaas in die rigting van Lydenburg was en die keer het ons sommer beide die Saterdag 14:30 en die Sondag se 10:30 vertonings bygewoon.

Ce La Vi se lodge

Toe die heuwels lang skaduwees begin gooi en die droë gras die wêreld met goud bedek, is ons op ‘n grondpad en klou die Corolla aan die rowwe klippe terwyl ek haar uit die slote en weg van die skerper klippe probeer hou. Ons klim al hoër tot die uitsig onder ons uitgestrek lê met forrel damme van bo tot onder aan die voet van die berg. Ce La Vi is die lodge waar ons bespreek het. Die lodge het plek vir omtrent 10 mense, maar oor dit ‘n stil naweek was het hulle dit vir ons gegee teen die normale tarief, al was dit net die twee van ons. Daar is ook ander akkomodasie op die plaas, maar ek beveel die lodge aan.

Ce La Vi

Dis teenaan ‘n redelike groot forrel dam en die omgewing is vrek mooi. Dit was al laat skemer toe ons daar aankom en ons het net afgepak en toe dadelik die lieflike kaggel aangesteek met die hout wat deur die lodge voorsien is. Na ek ‘n vleisie gebraai het, het ons nog hout op die kaggel gesit, rooiwyn geskink en ‘n fliek opgesit. Lekkerder kan mens nie kry nie. Ons is vroeg Sondag uit die vere om fotos in die goue uur net na sonnop te neem van die weerkaatsing van die koppies in die dam en van die eende wat in die water speel.

Na koffie en beskuit is ons terug Dullstroom toe. Vir middagete het ek gereken as mens in Dullstroom is moet jy soos die Dullstroomiane maak en toe by die ‘Old Transvaal Inn’ hulle forrel ontbyt probeer terwyl Estelle dit veilig gespeel het en weggelê het aan ‘n tradisionele boere ontbyt. Vol geëet, uitgerus, met nuwe lus vir die lewe en herhinderinge van ‘n baie lekker naweek het ek die meisie van die GPS gevra vir die pad huis toe en terwyl die ‘Parletones’ ‘Baby Be Mine’ deur die iPod sing vat die Corolla die teerpad terug Johies toe.

Pofadder

Pofadders is groot, lui slange met dik lywe en gewoonlik minder as ‘n meter in lengte. Hulle kleur verskil van  mekaar maar wissel gewoonlik van grys to ligbruin met geel, wit en swart merke in 'zigzag'patrone. Die Pofadder het baie slagoffers omdat hy op sy kamoeflering staatmaak vir beskerming en dus nie sommer wegbeweeg wanneer iets hom benader nie. Dis dan ook hoekom daar gereeld op die slag getrap word. Sy gif is erg ‘Cytotoxic’, wat beteken dit val die selle aan. ‘n Byt van die slang is ‘n redelik ernstige mediese noodgeval. Dit kan ure vat voor die simptome begin ontwikkel. Die beste raad is om ‘n drukverband op te sit en die pasient na die naaste hospitaal te neem.

Hoe sit mens ‘n drukverband aan:

•  Laat die slagoffer dadelik lê.
  
• Pobeer om hom/haar te kalmeer en te laat ontspan.
  
• Bly self kalm, daar sal genoeg tyd wees.
  
• Gebruik ‘n verband om die arm of been wat gebyt is mee te verbind.
  
• Begin by die plek waar die byt was en werk opwaarts.
  
• Moet nie enige kledingstukke probeer uittrek nie, mens wil juis hê die slagoffer moet so min as moontlik beweeg anders versprei die gif vinniger.
  
• Verbind die arm of been so styf soos wat mens dit vir ‘n geswikte enkel sou doen.
  
• Stewig, maar nie so dat dit bloedsomloop afsny nie.
  
• Mens dink gewoonlik jy moet 'n tou om die arm of been bind, maar 'n verband om die hele been of arm van die bytplek af boontoe is beter.
• Voeg ‘n spalk by sodat die arm of been nie kan buig of beweeg nie.
  
• Moet nie die byt area masseer of vryf nie.
  
• Moet nie die verband afhaal todat jy by die hospitaal is nie.

Wat om nog te doen:

• Maak ‘n nota van die tyd wat die byt gebeur het. Dit help dokters om die vordering van die gif te bepaal.
  
• Verwyder ringe, horlosies, ens. want swelling kan daartoe lei dat sulke objekte groot pyn veroorsaak.
  
• Hou die slagoffer so stil as moontlik en ry hospitaal toe. Met ‘n Kaapse Kobra wil jy so gou moontlik daar kom, maar andersins het jy bietjie tyd en is dit beter om veiliger te probeer ry.
  
•  Onthou dat skok altyd teenwoordig is met slangbyte en dat dit amper gevaarliker is as die slanggif self. 
  
• Probeer die slagoffer kalm hou.

Nou hoekom al die raad oor hoe om ‘n Pofadder se byt te hanteer? Wel, die storie begin so...Laasnaweek is ek en Estelle na die plaas in die Kalahari. Dit het onlangs baie gereën en toe het die Molopo vir die eerste keer in ‘n paar jaar afgekom. Die meeste water het alweer in die sand ingetrek, maar daar is steeds poele en klein dammetjies oral in die rivier en die gras in die rivier staan ongelooflik lank.

Ek en Estelle het die vorige dag lank in die rivier tussen ‘n klomp bossies weggekruip terwyl ons beurte gemaak het om fotos te neem van al die voëls wat by die poele kom water drink. So Sondagoggend besluit ons toe om dou-voor-dag op te staan en te gaan fotos neem. Ons het eers ‘n ent in die veld ingestap om twee aasvoëls wat lyk of hulle in ‘n boom wil broei af te neem. Ons het ook Koedoes gekry en ‘n paar lui tarentale op ‘n boomstomp afgeneem. Daarna is ons in die rigting van die dammetjie.

Ek reken ek sal so entjie van die dammetjie af net so effens in die bosse in trek sodat die voëls by die dammetjie ons nie hoor of gewaar nie. Ek klim toe uit om die tripod agter op die bak te kry en wag vir Estelle om te kom. ‘Is die dan nie ‘n Pofadder nie?’, vra sy vanuit die passasierskant van die Hilux. Sy het haar voet by die deur uit gesteek, oppad om uit te klim toe sy, vir wie-weet watter rede, kyk waar sy gaan trap. Dis toe dat sy die slang daar regonder haar voet sien lê en toe vinnig haar voet terugtrek.

Ek het agter op die Hilux gespring en gaan kyk en toe dadelik op haar geskreeu om haar deur, wat toe nog oop was, toe te slaan. Ek het myself wit geskrik en ek kry nou nog hoendervleis as ek dink wat kon gebeur het. Ons sê maar net dankie dat sy vir een of ander rede besluit het om eers te kyk voor sy uitgeklim het. As dit ek was, was dit ‘tickets’!

Molopo Rivier

Van al die 1000 hektaar of 10 000 vierkantemeter van die plaas het ek net mooi gaan stop presies langs die Pofadder en nie so dat hy voor of agter die bakkie is nie, maar reglangs die passasierkant se deur. Nadat ek ‘n foto geneem het, het die adder ewe lui onder die gras verdwyn, glad nie haastig nie.

Die Pofadder en die Swart Mamba is twee van die gevaarlikste slange en ek het hulle altwee nou al op die plaas gesien. Die eerstehulp behandeling vir altwee is soos hierbo beskryf, so Boedies, maak seker julle lees dit weer, want soos julle weet is daar nie enige hospitale naby die plaas nie.

Behalwe dat een van ons dit amper nie gemaak het nie, was die tydjie op die plaas weereens baie ontspanned en siende dat dit nou bietjie koeler is was daar ook minder goggas in die aande, en Estelle het dit baie waardeer. Dit genoem, Mila, jy sal nie bly wees om te hoor, dat ek die keer in die aand deur van daai vieslike spinnekoppe gebyt is en dat dit vir 3 dae aanmekaar gejeuk het dat dit klap nie. Hopelik gaan ons die jaar wanneer dit kouer is en dan behoort hulle ook minder te wees.

Pofadder noodhulp bron: www.seanthomas.net/oldsite/venom.html 

MONTZINGER MANIA

Vir almal wat gereeld die blog lees moet ek bieg dit is nou al geruime tyd sedert ek laas 'n inskrywing gemaak het. Wel daar het so baie gebeur sedert my laast blog dat ek met hierdie blog gaan probeer om 'n opsomming te gee van waarmee ons besig was die afgelope tyd:

1. HONDE

Wel MAXIMUS en ZENA het intussen baie groter geword en hier is 'n meer onlangse foto van die twee makkers. Candcie se katjies: TROY en OSCAR, katte, het intussen ook redelik lyf aangesit en "watch this space" vir 'n updated foto. Ons moet hulle nog eers in die kamera gepas kry. Hulle vreet ons uit die huis uit.

2. BURGER FIETSTOER: (2 de jaar in 'n ry)

3. ONS WAS VIR LENTE 2008 IN CALVINIA

Die blomme was nie so mooi nie aangesien ons so 'n week of wat te laat was. Was egter steeds die moeite werd.

4. KERSFEES 2008 IN CALVINIA

Ek was alleen vir Kersfees 2008 in Calvinia. Dit is altyd lekker. En soos gewoonlik het ons die tradisionele krieketwedstryd gespeel tussen die "ou manne" en die "jong manne". Watse prêt was dit nie!

6. PIKETBERG

Vir ons 1ste huweliksherdenking was ons in Piketberg. Wat 'n pragtige uitstappie was dit nie. Die honde kon swem, ons kon relax en die uitsigte was asemrowend verby.

7. DIE ARGUS

Ons het weer die Argus gedoen. Dit toestande was egter so sleg hierdie jaar dat ons amper dood was. Daar was nie eers tyd om foto's te neem nie. Dit was 'n reis van die hel af.

8. VRYSTAAAAAAAAAAAAAAAAAAAT!

Hierna was dit in die opel corsa om die Vrystaat aan te pak. Ons het eers gekuier by Parys, waar ons lekker gekuier het en daarna was ons oppad Harrysmith toe. Hier is enkele foto's van ons langafstand trippie.

So het daar dus baie by die Montzingers gebeur. 2009 beplan ons om nog meer vol aksie te wees. "WATCH THIS SPACE".

Paasnaweek in Parys

Die Boedies, of laat ek eerder sê, die wat hulle self nog in Afrika bevind, het besluit om paasnaweek in 'n Boedie kuier te omsit. Na 'n wilde geskarrel om op kort kennisgewing 'n plek te kry om te gaan kuier so kort voor paasnaweek het Mila op 'n kampplek in die vredefort koepel afgekom. Die Boedies het 'n paar jaar terug 'n baie lekker naweek in die omgewing gehad en siende dat plekke teen daaityd al skaars was, besluit ons om die plek te probeer.

Attie en Candice het hulle toer noord al Donderdag begin en halfpad oorgeslaap. Vroeg Vrydagoggend het 'n sms deurgekom om te laat weet dat hulle weer op die pad is. Na 'n besige week het ek en Estelle eers Donderdagaand al die kampgoed bymekaar gekry en Vrydag is ons so 10:00 uit Johannesburg. Die ergste stormloop uit Johannesburg was toe al verby en ons kon op ons tyd die N1 suid aanvat.

Mila was eerste daar en het solank die administrasie afgehandel. Ons was kort op hulle hakke en teen 12:00 het ons begin tente opslaan. Mila se nuwe tent is 'n 'beaut'! Hy en Sunè het nog nie voorheen alleen die tent opgeslaan nie en vir 'n eerste keer het hulle nie sleg gedoen nie. Attie-hulle het Vrydagmiddag so 15:00 se kant daar uitgeslaan.

Smilin'Thru is die kampplek waar ons gekuier het. Die plekkie is so 10 km noord van Parys, langs die vaalrivier. Ek moet sê ek was nie beïndruk met die plek nie. Ons het laat geboek en het nie hoë verwagtinge gehad nie, maar die webblad, www.smilinthru.co.za was bedrieglik. Die fotos wys die hotel en swembad area en dis omtrent al wat regtig aanvaarbaar was. Ek wil nie die plekkie heeltemal afkraak nie, want dit het potensiaal, maar alles is baie oud. Die ablusie blokke lyk of dit voorheen ou perde stalle was en dis een ding waaroor ek baie vol nonsens is as ek kamp. Die ablusie blok moet skoon wees en skoon vertoon. Al het die personeel die plek gedurig probeer skoon hou, het dit nooit skoon vertoon nie. Die storte is oud en dit lyk vuil. Ek het gesê ek sal gaan stort sodra ek vuiler is as die ablusie blok.

Daar was ook nie veel om te doen nie, net 'n baie ou mini-golfbaan, springmat en die swembad, maar ook meestal vir die kinders. Mila het sy stokke saamgebring en teen skemer het Attie 'n kleintjie ingetrek, maar die rivier is nie baie diep daar nie en dit was dus ook die laaste een vir die naweek.

Die plek het egter uit sy nate gebars en die elektrisiteit het kort-kort uitgeskop oor dit so oorlaai was. Honderde mense wat net kom om te kamp? Daar's nie veel anders om te doen nie en die aktiwiteite op die webblad verwys na aktiwiteite in die Parys omgewing, nie by die kampplek self nie. Daar is byvoorbeeld geen 'Hiking Trail'  nie, jy kan glo jou eie maak as jy wil.

Ten spyte van die plek het ons 'n baie lekker naweek gehad. Ons kon elke aand tot laat kuier en dan laat slaap in die oggende. 'n Pluspunt vir die kampplek is die bediendes wat aanbied om mens se skottelgoed vir jou te was. Die vrouens het dit baie waardeer. 'n Boedie kuier word ook nie bepaal deur die plek nie, maar die lekker gesels en saam kuier. Ons het mekaar lanklaas gesien en dit was lekker om weer op te vang en te hoor hoe dit met almal gaan. Kan weer nie wag vir die volgende kuier nie.

Boedie in Brazil, Rio de Janeiro

Rio de Janeiro! As jy my 'n maand terug gevra het of ek dink ek sal ooit Rio of 'for that matter', Brazil toe gaan, sou ek met 'n definitiewe "ek glo nie so nie" geantwoord het. Wel, ek was skaars terug van Duitsland af toe my baas my vra of ek nie dink ek moet vir 'n week Rio de Janeiro toe gaan nie. Ek het dit nie regtig geglo nie, maar na ek vir my 'Yellow Fever' inspuiting is het dit begin insink.

Ek het begin uitvind oor Rio en was geskok om te sien dat Rio geklas word as een van die gevaarlikste stede in die wêreld. Die internet is vol van stories oor die 'favelas', Portugees vir wat ons 'n lokasie noem. Stories van gemiddeld 13 moorde 'n dag en van die 'drug gangs' wat teen die militia oorlog voer. Traveller's tips soos dat mens jou geld in jou onderbroek moet dra, glad nie 'n kamera moet vat nie en basies moet 'leopard crawl' as jy enige plek buite jou hotel gaan. Wat 'n klomp stront! Dis glad nie so erg nie, of laat ek eerder veilig wees en sê, dat dit vir my glad nie so erg was nie. Ek het eers gewonder of ek my kamera gaan saamvat, maar toe gereken dat dit dalk my enigste keer ooit in Rio is en dat ek nie die kans kan laat verby gaan nie. Ek moet erken ek was effens 'nervous' met my kamera by my, maar die 'great' fotos wat ek huis toe gebring het maak definitief op daarvoor. Rio, in my opinie is niks meer gevaarlik as Johannesburg of Kaapstad nie. Mens moet net nie 'stupid' wees nie, dan sal jy 'fine' wees.

Sao Paulo Lughawe

Ons, ek en my baas, is van O.R. Tambo af met SAA 222 na Sao Paulo. Uit die vliegtuig kon mens sien dat Sao Paulo 'n enorme stad is, 20 Miljoen mense bly daar. In Sao Paulo het 'n storm uitgebreek net toe ons in 'TAM airlines' se Airbus 320 klim, ook bekend as 'The magic red carpet'. Ek was flippen benoud! Ek haat vlieg en as die weer beneuk is laaik ek dit nog minder. Ek kon ook nie help om te dink aan die ongeluk in 2007 waarin 137 mense dood is toe 'n TAM vliegtuig op die einste Sao Paulo 'runway' nie kon stop nie en in 'n gebou in is nie. Toe ons in Rio land, vra my baas my of ek ook gehoor het hoe klink die vliegtuig se een engin toe ons opstuig. Ek dog eers dit was net ek, maar ons was veilig en ek was helse verlig om op vaste grond te kon staan. 

Middestad van Rio

Saterdagoggend het ek vroeg wakker geword. Die tyd verskil tussen Suid Afrika en Brazil is 4 ure, en my natuurlike klok het gedink dit moet al lig wees buite. Ek het na die 23ste vloer van die Everest Rio Hotel, waar ons gebly het gegaan en fotos van die sons opkoms geneem. Die 'view' van die boonste vloer is ongelooflik. Aan die een kant was Ipanema strand en aan die ander kon mens 'Christ the Redeemer' (of in Afrikaans, 'Christus die Verlosser' ) sien.

Vriende in Rio de Janeiro

Sugarloaf Mountain

Sugarloaf Mountain

Twee van my baas se vriende en hulle metgeselle het ons 10:00am kom oplaai en ons is deur die stad na die 'Sugarloaf' berg toe. Die gewilde landmerk in Rio word so genoem omdat dit die vorm van 'n gekonsentreerde suiker blaar aanneem. Ons is met die kabelkarretjie tot bo, van waar ons die stad en veral Ipanema en Copacabana se strande in al hulle glorie kon bewonder en afneem. Dis ook hier waar ek my eerste helikoper vlug ooit gehad het. Ons is met die helikopter van die 'Sugerloaf ' berg af oor die stad na 'Corcovado' berg waarop die Jesus beeld staan. Die helikopter het al om die beeld gevlieg sodat ons fotos uit 'n baie ongewone hoek van 'Christ the Redeemer' kon neem. Ek was weereens vrek benoud, maar het dit terselfde tyd vreeslik geniet. Dit was regtig 'n 'great' ervaring. Ons is al eers langs, Ipanema en toe Copacabana strand terug na die plek waar ons geland het.

Oppad om in die Heli te klim

"Christ the Redeemer"

In die helikopter

Van daar het ons toergidse ons teen Corcovado berg op geneem en is ons verder met 'n minibus vir R$13.00 na die Jesus beeld. Om daar aan die voet van die beeld te staan was vir my 'n baie spesiale geleentheid en dit het amper onwerklik gevoel. Ek kon nie glo dat ek regtig daar was nie. 'Christ the Redeemer' is op 07.07.07 amptelik aangekondig as een van die nuwe 7 wonders van die wêreld, so ek het regtig bevoorreg gevoel om daar te kon wees. Rio de Janeiro in die somer is net so vrek warm soos hier in ons geliefde Afrika. Die sweet het van my afgetap teen die tyd dat ons weer al langs die berg af is. Ons het die dag afgesluit met 'n ete in 'n Portugese restaurant. Baie lekker kos en wat opvallend was, was die geselskap en die atmosfeer. Die Portugese hou van gesels.

Die Jesus Beeld

Bewyse

Kan nie genoeg kry nie

Sondagoggend het ons langs die ongelooflike strande van Ipanema tot aan die einde van Copacabana gestap. Gelukkig het ons vroeg begin, want dit het gou baie warm geraak. Ipanema, die area waarin ons gebly het die week, is een van die ryker dele van Rio en Ipanema strand is deur die 'Travel Channel' gekies as die sexy'ste strand in die wêreld. Elke oggend en elke aand draf fikse lywe op en af langs die strand en op die sand speel honderde jong mense sokker en volleyball. (Attie jy sou dit ge'love' het!) Copacabana is 'n 4km strand met net soveel lywe en Brazilliaanse girls in hulle bekende skrapse bikinis is oral. Wat 'n fees vir die oog! :-) Ek het reeds vir Estelle gesê dis te gevaarlik om haar saam te vat Rio toe, nie omdat die misdaad so erg is nie, maar oor sy my dalk net sal vang loer na die girls op die strand.

Ipanema se Strand

Sondag namiddag is ons weer na Ipanema se strand en is ons beloon met 'n 'spectacular' sonsonder, wat alles letterlik in goud verander het. Almal het met verwondering in die rigting van "Dois Irmãos" (Die twee broers), 'n berg met twee pieke, gegluur. Uiteindelik het almal uit waardering willekeurig begin handeklap. Dit was regtig uitstekend. Op die strand het ons coconut melk gedrink wat ons by die verkoper in die strandkiosk gekoop het. Hy kap die coconut met 'n tipe van 'n panga, mens druk 'n strooitjie in en as dit lekker koud is, is daar niks lekkerder na 'n lang stap op die strand nie. Ons het ook "Caipirinha", Brazil se nationale drankie, gedrink. Dis 'n mengsel van vodka met lemmetjie (lime), suiker en ys. Glad nie sleg nie, maar 'potent'. Mens voel sommer hoe skop hy. Ek sal matigheid voor oë aanbeveel.

Sonsondergang by "Dois Irmãos"

Maandag, die 2de February 2009, laatmiddag het ons 'n ritueel aanskou waar mense blomme na die strand bring. Dit lyk of hulle 'n gebed opsê en dan gooi hulle die blomme in die see. Ek het later uitgevind dat dit 'n ritueel is om offers te bring vir Yemanjà, die godin van die see. Dit is glo 'n eeue oue tradisie en hulle vra vir beskerming vir vissermanne, maar ook vir swanger vrouens en vir kinders. Op sulke asemrowende strande en met so 'n uitsig oor die see sou ek maklik kon deelneem aan 'n ritueel wat hulde aan die see bring.

Goue strande

Die res van die week het ons 'n maatskappy in die middel van Rio se middestad besoek. Dit was netso interressant om die verskil in kultuur in die werkplek te beleef. Die maatskappy het beste plek om voor te werk in Brazil gewen, maar mense sit soos batteryhoenders met minimum persoonlike ruimte en is doodgelukkig om net te kan werk. Daar was egter ook hulle korporatiewe universiteit, waarmee hulle hul mense op die voorpunt van die nuutste tegnologie hou, die manier waarop hulle die beste studente in Brazil werf om vir hulle te kom werk en die algehele kultuur in die maatskappy, wat ons baie beïndruk het. Ons hoop om in die toekoms nouer met hulle te kan saamwerk.

Vissersbote

Ek is op die ou-ent gevra om 'n dag langer te bly, maar het nie omgegee nie, oor ek Rio so geniet het. Ek sien sommer nou die mense van Brazil in 'n ander lig en het vir my en Estelle elkeen 'n Brazil ondersteuners T-Shirt gekoop, want volgende jaar met die 'World Cup' skreeu ons vir Brazil!

Baabaas op Wembley

Ons was in Desember Wembley toe om die Barbarians teen die Aussies te gaan kyk. Hier is so paar kiekies van die stadion en die game.

Dit was leeukoud daai aand en die ruggas was maar aan die flou kant. Mens kon sien die Baabaas het nie baie saam geoefen nie en Francois Steyn het sekerlik een van sy swakste games ooit op losskakel gehad. Dit was asof hy alleen die Aussies tot oorgawe wou dwing, maar o wee...

Wembley stadion is 'n ongelooflike plek. Dis die tuiste van Engelse sokker en dis nogal 'n pragstuk. Ek hoor hulle gaan een van die dae EUFA ook daar speel.




Was 'n lekker tyd saam met Matt, Pieter en Fortuni.