Boedie in Switzerland, Duitsland en Frankryk

As deel van my werk moet ek gereeld Duitsland toe om te gaan kyk na die vordering van die sagteware pakket wat deelmaak van ons pyplyn projek Siende dat ons halfpad om die wêreld moet vlieg om in Europa te kom, beplan ons altyd om naweke darem iets te sien en die keer was dit ook nie anders nie.

[Kliek om te vergroot]

Jungfraujoch


Soos baie van julle seker reeds weet, het Switserland onlangs eers deel geraak van die Schengen Ooreenkoms, waaraan baie ander lande soos Duitsland, Frankryk, Begie, Oostenryk en nog 'n hele klomp ander in Europa behoort. Dit beteken dat hulle hulle grense oop gemaak het vir ander lede wat aan die ooreenkoms behoort en hulle het weggedoen met die paspoort beheer op hulle grense met die lande. Wat dit vir ons beteken is dat ons nou vir die eerste keer met ons Schengen Visums van Duitsland af Switserland kon binne gaan.

[Kleine Scheidegg Stasie]

Ons het ook nie op ons laat wag nie en die eerste geleentheid wat ons gehad het om te gaan het ons ons planne opgelyn. Ons het ons huiswerk op die internet gedoen, want om van die Switsers se snelweg gebruik te kon maak moes ons 'n plakker teen ons voorruit hê wat bewys dat ons die nodige tolgeld betaal het. Die plakker is geldig vir 'n jaar en al sou ons net vir 'n dag in en uit Switserland wees, moes ons die volle bedrag betaal. Dit was so €24 wat rofweg omtrent R264 was en mens kan dit of op die grens koop of by enige petrolstasie in Switserland.


View Larger Map


Ons het die huurkar se GPS gevolg deur Basel en toe Oos na Grindelwald. Grindelwald is 'n klein dorpie in die Alpe vanwaar mens 'n trein kan vat wat mens deur Kleine Scheidegg tot by Jungfraujoch teen die berg op neem. By die Kleine Scheidegg stasie klim mens oor na 'n ander trein wat deur tonnels al langs die berg uit klim om mens tot by die Jungfraujoch, die hoogste treinstasie in Europa, te bring. Mens kan ook stap, maar dis nie die tipe van stap soos die wat mens in die Drakensbege doen nie, hier moet jy jou storie ken. In die winter is die sneeu dik van Grindelwald boontoe.

Die Alpe is ongelooflik, selfs meer so vir ons Suid Afrikaners wat nie sneeu ken nie. Regtig 'n winter sprokies wêreld en elke foto is 'n poskaart.Bo op die berg kan mens vir kilometers vêr sien en kan mens kyk hoe die gletsers teen die berg afloop. Die vars koue lig is verfrissend, maar omdat mens so vinnig tot by 3471 meter bo seevlak styg kan mens moontlik "altitude sickness" kry, maar siende dat ons nie vir langer as ses ure daar bo sou wees nie was ons redelik veilig.

Die stelsel werk op die oomblik bietjie vreemd, siende dat hulle onlangs eers oorgeskakel het van Switserse Frank na Euros. Mens kan met Euro note betaal, maar hulle vat nie graag munte nie. Die pryse is meestal nog in Switserse Frank gemerk en al betaal jy met Euros kry jy jou kleingeld in Switserse Frank, wat help as jy munte nodig het vir die parkeermeters wat nog net Switserse Frank vat. Wat ookal jy vat, maak seker jy het genoeg vir 'n lekker beker warm sjokolade, want na die koue op die berg sal jy jou eersgeboore reg daarvoor gee, maar ook vir die romerige wortelsop wat hulle in die vrek duur restaurant verkoop. Die lekkerste wortelsop wat ek nog geëet het.

Freiburgh

Die tweede naweek in Duitsland het ek saam met 'n kollega en sy meisie 'n trein gevang na Freiburg. Daar was 'n sokkerwedstryd aan die Saterdag en die RE of "Regional Express" was oorvol. Mense het in die gange en teen die trappe in die trein gestaan en dit was moeilik om sitplek te kry. As die ICE (InterCity Express) verby jaag skrik ek elke keer my as af want dis ongelooflik hoe vinnig hy verby kom.

[Freiburg Münster]

In Frieburg het ons na die Freiburg Münster gaan kyk. Dis 'n baie ou katedraal wat in 1120 begin is en in 1827 'n  katedraal geword het. Die ou kerke het 'n baie interessante geskiedenis, soos byvoorbeeld dat 'n katedraal of eerder 'n katedraalkerk verwys na 'n biskopskerk waarin die stoel van die biskop 'n prominente plek inneem.

Na nog 'n lekker warm sjokolade het ons deur die dorpie se kersmark geloop voor ons teen die Schlossberg uit is. Dis 'n stewige stap teen 'n heuwel uit en daarna nog 'n moordende stel trappe op teen 'n toring van waar mens oor die hele dorpie kan uitkyk. Op die hoogte is dit baie koud en op die boonste trappe van die toring het daar oral sneeu saamgepak. Freiburg is veral bekend vir sy omgewingsvriendelike praktyke en die inwoners is veral trots hierop. Oral deur die dorp is daar water voortjies wat Bächle genoem word en in vroëer jare gebruik is om water te voorsien vir brandbestryding en vir die diere. In die Somer maak die water die lug koel en is daar altyd die kalmerende geluid van lopende water. Daar word ook gesê dat as jy per ongeluk in een van die watervoortjies trap jy met 'n Freiburger sal trou.

[Kersmark]

Strasbourg


Sondagoggend het Aidee, 'n meisie wat vir die Duitse deel van ons maatskappy werk en haar man ons genooi om saam met hulle Strasbourg toe te gaan vir die dag. Dit was 'n baie lekker oggend en vir 'n verandering het die son geskyn. In Strasboug was ek baie opgewonde om die katedraal van ons geliefde dame (Engels: Cathedral of Our Lady Frans: Cathédrale Notre-Dame-de-Strasbourg) te besoek. (Dame verwys hier na die Maagd Maria). Al is groot dele van die Roomskatolieke kerk in die romaanse boustyl gebou word dit beskou as een van die beste voorbeelde van die laat gotiese (Gothic) boustyl. Van 1647 tot 1874 was dit die hoogste gebou in die wêreld en vandag is dit die 6de hoogste kerk in die wêreld. Sy is 'n betowerende gebou. Binne in is sy unorm en mens raak sommer dadelik stil en kry daai gevoel van respek wat mens kry as jy in 'n kerk ingaan. Dis regtig die mooiste kerk waarin ek nog was en ek het gewens ek kon 'n dien in so 'n kerk bywoon. Die glaswerk is ook iets besonders en ek kan nie die atmosfeer beskryf nie, maar dis definitief iets Heiligs. 

[Strasboug Katedraal]

Die res van die dag het ons deur Strasboug gestap, die kersmark besoek en toe by 'n klein Franse koffie winkel gaan sit vir koffie en Flammkuchen (Frans: tarte flambèe), 'n tipe pizza waarvan die deeg amper gebrand het in die houtvuur oond. Anders, maar lekker. Hier het ek en Aidee se man, ook Stefan, en 'n duitser, baie lekker gesels oor alles van die ekonomie, die ressesie, globale verwarming, omgewingsvriendelike energie tot die wêreld se waterbronne en die uitvoer van voedsel uit Afrika na Europa. Seker oor ons dieselfde naam het dat ons so goed oor die weg gekom het, siende dat ek hom net die oggend ontmoet het.

[Katedraal van binne]

Vrydagaand na werk is ek op die tram terug na die Hotel in Karlsruhe en dit het saggies begin sneeu. Later die aand het ek 'n laaste draai by die kersmark gemaak en kon voel dat dit heelwat kouer geraak het. Dievolgende oggend was Karlsruhe wit van die sneeu. Oppad lughawe toe het ons in Heidelberg gestop en daar rondgeloop, maar dit was -15 grade Celcuis en ons kon nie lank buite rondloop nie. Ons is ook net betyds uit Europa uit, want op die volgende week was die nuus vol van stories oor mense wat op lughawens en trainstasies gestrand is deur een van Europa se koudste winters in die afgelope paar jaar.

Vakansie!!!

Dit was 'n dol jaar gewees en die Desembervakansie kon nie vinnig genoeg kom nie!

Eerste aan die beurt was om te kamp by Orania en die Oranjerivier. Ek en Suné het ons tent hier maak staan om 5 nagte hier op die oewer by Aan-die-Oewer te kamp. Dit is die eerste keer dat ons so lank sou kamp, dat ons kan sien wat ons moet aanpas as ons eendag 'n oordentlike kamp by die see wil doen. Die grootste prioriteit was hier om te rus en nuwe krag na die jaar wat verby is. Visvang werk altyd vir my. Die Geelvisse het aanhoudend gebyt en alhoewel hulle maar klein was het ek darem so paar uitgetrek wat darem al begin kleur kry het. Dit was die eerste keer dat ek die grootte van die spesie kon vang.

Die res van die tyd was in beslag geneem deur boeklees en middagslapies onder die gazebo. Jy durf nie in die son gevang word nie, want dit is vrek warm. Al klagte wat ek het teen die oord is dat daar nog nie 'n swembad is nie. As die hitte te erg geword het, het ek sommer in die rivier gespring om vinnig af te koel. Ek het nie te lank gedraai in die water nie, want ek het 'n paar groot likkewane al daar gewaar. Gelukkig lyk hulle net so bang vir my soos ek vir hulle.

Aan-die-Oewer is 'n klein oord, seker net 8 - 10 staanplekke, met lieflike gras en skoon ablusie. Die restaurant en kroeg wat 'n pragtige uitsig het oor die rivier is ook geopen terwyl ons daar was. Suné het haar self gaan bederf by die baie mooi spa wat geensins hoef terug te staan vir enige mededinger in die stad nie. Die beste van die oord was die groot ou yskas/vrieskas wat vir kampeerders beskikbaar is. Dit het ons bas gered. Coleman kan nou maar sê wat hulle wil, maar in die Karoo bly die ys nie geys in hulle Extreme Coolbox nie.

Ons het ook 'n kayak gehuur om die Oranje te gaan verken. Daar is ook toere van die dorp aangebied, maar ons het te warm gekry om die skadu van ons gazebo te verlaat. Die geskiedenis van die dorp is baie intressant, maar sy voorkoms kort dringend aandag. Dit lyk maar armoedig en alles lyk verouderd en bouvallig. Die vakansieoord is die dorp se grootste trekpleiter. Die dorp se bestuur het ook 'n groot Pekaneutplantasie begin, wat 'n inkomste vir die gemeenskap kan genereer, maar ek is nie seker of produksie al moontlik is nie.

Lekker gekamp met lekker weer is ons so met 'n gepakte Mampoer (my wit Corolla) Hennenman toe vir Krismis. 'n Paar dae voor die 25ste daar aangekom is dit sommer dadelik aan die werk om skoon te maak, koekies te bak, tuisgemaakte klappers en tafelversierings, alles gemaak te kry. Daar was klomp familie. Suné se ouma en oupa en tannies van oor die land, my ma en pa en my aanstaande swaer. Dit was sommer 'n bring en braai by mooi gedekte tafels. Lekker gekuier en te veel geëet. Inderdaad 'n Geseënde Kersfees.

Twee dae later pak ons weer vir Mampoer. Volgende bestemming, Allemanskraaldam (of beter bekend sommer as Aldam). Die tent het ons maak staan in rekord tyd. Eers gou gaan afkoel by die swembad voor die hengel weer begin. Izak het vir hom 'n paddle ski gekoop waarmee ons die lyne lekker diep kan inroei tot daar waar die groottes bly. Die dag verloop sonder 'n byt, en dit is net voor ons oppak om tent toe te gaan toe Izak 'n lekker vet karp uittrek. Ek was toe vasbeslote om dievolgende dag sy voorbeeld te volg. Ek en die paddle ski het nie lekker saamgewerk nie. In 'n sterk wind het ek in die middel van die dam afgeval en gespook om die ding weer op sy regte kant te kry en te keer dat die spaan nie sink nie. Na wat gevoel het soos 'n ewigheid het ek weer my voete aan wal gesit. Ek het die roeiery maar vir Izak gelos. Hy het weer

'n lekker groot karp uitgetrek, maar ek het maar beluit om te hou by die gooi manier.

Ek het darem weer 'n nuwe rekord gekry deur my grootste Onderbek te vang. So ver my kennis strek word die visse nie baie groot nie, en moes die ene baie naby aan uitgegroei gewees het. Ons het nie baie byte gekry nie, maar as iets gebyt het, was dit nogal groot. Ek het nog sukses gehad. Ek het 'n baber gevang wat aan tuinslakke gebyt het. My eerste een in jare en weereens my grootste. Om te dink die ou kan nog tot drie keer groter word! Die meneer het 'n lekker geveg opgesit en ek het 10 - 15 minute gevat voordat ons hom in die skepnet gehad het.

As die viswater te warm begin word het, het ons eers gaan swem en supertube gery totdat die ergste hitte van die dag verby is. Suné se ma en pa is huistoe, maar die kinders kon nog 'n aand oorslaap. Ons het lekker gebraai en gekuier daai aand, terwyl ons droom oor ons 4x4's en Conqueror sleepwaens wat ons gaan koop. Die kampatmosfeer was hier baie anders. Hier was seker 'n 100 staanplekke, met kinders wat in die strate op en af jaag met hulle nuwe kersgeskenke wat fietse, elktriese karretjies met liggies in die wiele en Snake boards (tipe van skate boards) insluit. Dit was besig maar 'n ander lekker.

Ons laaste dag het ek weer 'n lekker groot vis gevang. Ek is nie seker van die spesie nie en sal hulp om die knewel te identifiseer baie waardeer.

Wat baie intressant was, was dat die een gebyt en op 2 slakke en 2 stukke gebraaide skaaptjop wat ek gebruik het om die hoek toe te maak, aangesien ons nie nog slakke gehad het nie. Nie gedink daar sal iets van kom nie, maar dit was toe meer effektief as wat ek gedink het.

Hierna was ons Kroonstad toe om oor nuwejaar by my ma-hulle te kuier. Hier was ons weer rustig en het te veel geëet. Nuwejaar het die mense my met hulle klappers wakker geskiet. Dit sal nie weer hierdie jaar gebeur nie. Ons het lekker gekuier maar dit was ook lekker dat ek en Suné die laaste week van die vakansie net by ons huis kan wees.

Ek het al mense hoor se dat hulle moeg is vir vakansie en nie kan wag om weer by die werk te kom nie. Ek het nog nooit so gevoel nie!

Clarens toe

Die Vrystaat is bekend vir sy vlaktes. Dit is veral sigbaar as jy vanaf Bloem na die noordelike dele van die provinsie beweeg. Maar draai nou net jou motor se neus in ‘n oostelike rigting, en die Vrystaat verruil sy uitgestrekte grasvelde vir koppies wat sommer vinnig al hoe hoër duin hoe verder jy ry. Net sowat ‘n halfuur buite Bloem het die landskap al klaar vir Suné aan die Kaapse wynlande laat dink. Ons het verby Ladybrand, Clocolaan, Ficksburg en Fouriesburg gery met die majestieuse Maluti’s wat in die agtergrond in die Bergkoningkryk van Lesotho vir ons wink.

Die pragtige omgewing het die pad sommer baie korter gemaak en toe ons ons oë uitvee lê die juweel van die Oos-Vrystaat, Clarens, voor ons. Die dorpie was al klaar ‘n miernes van bedrywigheid, want Mini (die karretjie) het ook die naweek gekies om hulle 50ste verjaarsdag partytjie hier te hou.

Ons het die naweek by Cottage Pie gastehuis gebly. Oulike plekke teen die berg in Clarens. Dit was lekker om na die lang sit ‘n lekker koffie te maak en dit op die swaaibank te geniet en te wonder of hier nie tog ‘n paar kabouters in die bos wegkruip nie. Dit was wonderlik stil gewees. Al wat jy hoor in die duiwe wat koer, mossies was kwetter en ‘n Piet-my-vrou wat roep terwwyl almal nesskrop vir die aand.

Ek en Sune is toe dorp toe om ietsie te gaan eet. Ons het toe besluit op ‘n pizza by die Pizzeria. ‘n Oulike restaurant wat spesialiseer in pizza. Jy kies ‘n standaard basis en jou eie toppings. Die regte pizza oond doen ook maar net ietsie spesiaals, want ek het lanklaas so lekker pizza geëet.

Die volgende oggend nadat ons lekker laat geslaap het, is ons weer die dorp in, en toe het die res van die Mini eienaars gearriveer. Mini’s oud en nuut net waar jy kyk. Ons stap toe maar rustig deur al die snuisterywinkels en beloer wat al die mense verkoop. Ons gunsteling plekke in Clarens is die gallerye. Een van ons gunstelinge is Johan Smit se gallery. Eendag as ek nie weet wat om als met my geld te doen nie, gaan ek nog hier ‘n pragtige skildery kom koop van die Populierbome en bale wat so op die lande lê. Die Blou donki (dit is reg gespel) Gallery het ook ‘n paar pragtige werke gehad, maar dit was ‘n skildery van Ben van Wyk wat ons laat staar het hierdie naweek. Ook ‘n plaastoneel met ‘n windpomp en stukkende plaasdraad in wonderlike helder rooi en geel en oranje wat ons droom het van waar die regte plek is om die een te hang. Eendag ……..

Die eintlike rede hoekom ons Clarens toe gekom het was omdat Wouter en Nanette trou. Na ‘n lekker sny koek by La Moelin koffiewinkel is ons huis toe om te gaan titivate.

Die bruid en bruidegom lyk pragtig, die dominee preek, maar al wat ek wonder is wat met my span gebeur in die Curriebeker semi-finaal. Ek voel in my sak hoe die foon vibreer soos die een na die ander smsse deurkom. Is dit gelukwense, is dit boodskappe om te sê, so naby maar tog so ver. Nog ‘n keer vibreer die foon en ek is seker dis Boedies se gelukwense met my span wat die Bok belaaide Haaie op hulle tuisveld pakgegee het. My vermoedens word bevestig toe ek omdraai en sien hoe die ouens oorkant die gangetjie die telling vir mekaar fluister. VRYSTAAAAAAT!!!!

Die onthaal was in ‘n plaasskuur net buite Clarens en ons het heerlik gekuier en geëet.

Die tyd in die pragtige Oos-Vrystaat was heeltemal te vinnig verby, en dit was heerlik om saam met Suné bietjie weg te breuk en ook sommer ons twee jaar huweliksherdenking te vier, al was dit so maand te vroeg. Ek hoop ons kan gou weer kom kuier!!

MONTZINGERS X 3

Die Montzingers het besluit dat 2009 die jaar is wanneer ons nog 'n byvoeging tot ons huishouding gaan maak. 2 honde en 2 katte is nou genoeg, dit is tyd vir mense. Na vele nabetraging en oorweging van die voordele en nadele het ons Maart 2009 as die vetrekpunt geteiken. Dit was 'n besluit waaroor ons baie opgewonde was en steeds is. Ons het heeltyd gepraat oor: Hoe gaan hy/sy lyk? Gaan dit 'n seuntjie of dogtertjie wees? Wat gaan sy/haar naam wees? En so meer.........

Gedurende die einde van Mei, begin Junie het Candice begin kla dat iets nie lekker is met haar nie. Sy kon dit nie verduidelik nie en het sy snaakse gevoelens oral deur haar lyf begin ervaar. Sy was toe oortuig dat sy swanger is. Ek het gedog dat dit sin maak: dat sodra jy swanger is jou liggaam onmiddelik begin reageer. Ons was toe reeds opgewonde. Gedurende die eerste week van Junie toe koop Candice twee tuis swangerskap toetse. Die opgewondenheid was egter bietjie geblus toe die eerste toets onduidelik was. Daar was veronderstel om twee vertikale lyntjies te wees, maar daar was slegs een lyn en nog 'n baie onduidelike tweede lyntjie. Ons het toe besluit om die tweede toets die volgende oggend te doen, aangesien die toetse meer effektief in die oggend is.

Ons was steeds opgewonde maar nie meer so entoesiasties nie. Die volgende oggend is ons opgewondenheid verder gedemper toe ons die tweede toets doen. Dit resultaat was maar baie dieselfde soos die vorige toets. Die tweede vertikale lyntjie was verskriklik vaag. Die dowwe lyntjie het my egter oortuig dat ons wel swanger is. Jy kan tog nie net 'n bietjie swanger wees nie. Of jy is swanger of jy is nie. As sy nie swanger was nie dan moes daar niks gewees het nie, nie eers 'n dowwe lyntjie nie.

Candice was nog nie oortuig nie. Gedurende Junie het ek vir 'n week lank gaan jag en Candice my per foon meegedeel dat sy nou wel oortuig is sy is swanger. Sy het weer 'n toets gekoop en het ons onderneem om dit saam te doen wanneer ek terug van my eskursie is. Die Saterdagoggend het ons toe ons derde toets gedoen. Altwee lyne was so rooi soos 'n student se oë na 'n goeie kuier sessie die vorige aand.

Dit was die beste gevoel ooit. Hierna het ons 'n afspraak gaan maak by die dokter en soveel moontlik inligting probeer bekom oor wat ons moet doen, wat ons moet eet, watter pille Candice mag drink, of daar enige toetse gedoen moet word en so meer...... Lekker ondervinding maar ook scary terselfde tyd, want jy leer hoe baie wel verkeerd kan gaan.

Ons eerste sonar was begin Julie. Ek het 'n hol kol op my maag van opgewondenheid gehad. Ek het nie geweet hoe ek sou reageer nie. Candice was so gelukkig sy kon nie ophou smile nie. Die dokter het begin soek en ons het die skerm stip dopgehou, maar ons kon niks sien vir die eerste paar sekondes nie. En toe skielik sien ons iets wat flikker: 'n Hartklop en toe die babatjie. Hy was nog baie klein, maar hy was daar en as jy mooi kyk kon jy hom/haar sien. Die besef dat ons instaat was om 'n lewe te verwek was oorweldigend en kon ons beide nie ophou glimlag nie.

Die eerste twee sonars hierbo is op ses weke en die ander op 101/2 weke.

Ons kan nie meer wag nie. Ons tweede scan was in begin Augustus en het die babatjie toe al wesenlik gegroei. Hy het sommer sy armtjies geswaai en sy beentjie geskop en in die rondte gedraai terwyl ons hom op die sonar gesien het. Dit het gelyk of hy oefen. Hy gaan 'n baie aktiewe babatjie wees.

Intussen voel dit soms asof die werklikheid nog nie ingesink het nie. Dit voel nie asof daar 'n baba oppad is nie. Ons het nog geen klere, doeke, bed of allerande baba goedjies gekoop nie. Die naweek het 'n vriendin van Candice vir ons ons eerste babakleertjies gegee. Die werklikheid het toe begin inskop. Die tyd stap aand en die groot dag kom vinnig nader.

Candice se liggaam verander intussen baie en is ons volgende "detail" sonar die 10de September. Ek sal mal daaroor wees as dit 'n seuntjie is en Candice soek graag 'n dogtertjie. Ons besef egter dat soos die verantwoordelikheid van ouerskap insink dat ons baie gelukkiger gaan wees dat hy/sy slegs gesond moet wees.

Elke pa soek egter 'n seun waarmee hy 'n bal kan skop en die ma 'n meisie wat haar kan help om die skottelgoed te was :)

Word vervolg....................

 

 

 

 

 

“WAT ‘N MAN NODIG HET”

"Daar's hulle", hoor ek die gids fluister, opgewonde dog beheersd. Ek kyk vinnig rond om te sien waar "hulle" is en sien niks. Ek soek bevestiging by Stefan wat saam met my loop, want ons loop nou al vir 'n paar uur en elke nou en dan verwar ons 'n bossie, 'n geluid of geritsel met 'n rooibok. "Ja wragtig daar staan hulle", breek Stefan se stem die oomblik se stilte terwyl hy op een knie gaan sit. Skielik sien ek hulle. Ek voel hoe my asemhaling onmiddelik begin toeneem. Met een beweging haal ek die geweer oor terwyl ek ook op my knie gaan sit. Ek gewaar 'n ordentlike troppie rooibokke seker so ongeveer 100 meter vanaf ons tussen die bosse staan. Hulle het ons definitief nog nie gewaar of geruik nie. Ek lê aan en gebruik die boom se tak as stut. "Nou moet jy konsentreer Montzinger", praat ek met myself. "Hou die geweer stil, wag tot die teiken mooi in visier is, beheer jou asemhaling en trek die sneller. Hoe moeilik kan dit nou wees." Praat ek myself moed in.

Nou sien ek die trop mooi deur die teleskoop. Ek kyk vir 'n ram, maar sien niks. Daar is 'n mooi ooi. Sy staan met haar kop skuins weg van my af. Ek dink by myself: "Ek gaan op jou aanlê". Ek herhaal Stefan se raad van vroeër in die dag: "Wanneer jy 'n bok skiet wat nie mooi in visier is nie, mik dan bietjie meer vorentoe, maar hoofsaaklik steeds in die omgewing van die hart". "Jy kan nie mis nie, hierdie is maklik", motiveer ek myself. Ek bring die geweer stadig in posisie. Die bok is mooi in visier. Die volgende oomblik word ek tot my sinne geroep deur die oorverdowende geluid van die geweer, soos die skoot afgaan. "Is dit raak?", vra ek aan niemand in besonder nie. "Jong Adrian dit het vir my raak geklink", hoor ek Stefan se stem. Die gids is reeds op en begin hardloop in die rigting van die trop. Ek maak die geweer veilig en ons gaan kyk.

Na 'n tydjie se gesoek kry ons die Rooibok lê tussen die bosse. My eerste skoot op 'n rooibok was suksesvol. Die minder lekker deel was die eet van die bok se lewer.

Inleidende paragrawe is 'n uittreksel uit 'n lekker jagnaweek wat ek saam met ouens van die werk beleef het. Vir 'n week in Junie het ek, PJ Vlok, Stefan Swanepoel en Jacques Cornelius weggebreek en besluit om 'n paar bokke te gaan skiet. Een te word met die natuur en om 'n bier te drink om 'n braaivleisvuur onder 'n sterrehemel in die Laeveld. Stefan Badenhorst en Wilhelm Jonker het ons ook vir twee dae van die jag vergesel.

Ons het die Sondagoggend vertrek met PJse vliegtuig (PKW). Dit was maar 'n 6 seater Cessna, maar dit het die werk gedoen. Die vlug was omtrent 4 ure. Na 2 ure het ons pitstop gevat en 'n "koerantwors" (Wors wat jy in koerant braai) gebraai. Hierbo bekyk Stefan en PJ die word om te oordeel of dit gaar is of nie. Dit het die energie vlakke weer opgestoot en voordat die kos behoorlik gesak het was ons alweer in die lug oppad Thabazimbi toe.

Daar aangekom het die res van die week maar redelik dieselfde verloop. In die oggend sewe uur opgestaan, gewere gevat en gaan stap. Teen 11 uur die oggend was ons terug en dan het die manne wat op "kosdiens" was die middagete voorberei. Daarna 'n vinnige middagslapie en teen 3 uur was ons weer in die veld, te voet, om wild te soek. Teen 6 uur die aand was dit al donker en dan het ons maar weer so stuk stuk by die kamp aangekom.

Die aande word afgesluit deur 'n lekker aanddis en paar biere en strafdoppe vir enige misskote deur die dag. Die raakskoot stories word bietjie aangepas om beter te klink en almal gesels lekker. Soms is almal doodstil en dan gesels die vlamme in die agtergrond, die aandgeluide herinner jou heeltyd waar jy werklik is en jy waardeer die nostalgie om deel te wees van so 'n geleentheid. Op sommige aande het PJ en Stefan ons getrakteer met hulle kitaarspeel vernuf en sangtalent. Nie sleg nie. Ek het probeer bydra met my ondervinding wat ek opgetel het by "THE QUEST", maar nie so goed byklank gevind nie.

Ek het self vir die eerste keer in my lewe 'n trekker bestuur en amper die ding afgeskryf. Die lewe op 'n plaas en in die natuur. Lekker! Om deel te wees van die veld vir so 'n kort tydjie is goed vir jou siel. Jy oortuig jouself maklik dat dit is waaroor die lewe gaan. Goeie herinniringe en goeie tye saam met goeie mense. Jy belowe jouself om meer sulke goed te doen. Die duur Mercedes, groot huis, skip met baie geld is vir oomblik in die agtergrond. Wanneer is die volgende trip?, hoor jy jouself maklik vra. Tye soos hierdie is wat 'n man nodig het.

Boedies in die Weg

Die Boedies verskyn die week op die Weg tydskrif se webblad. Die Weg is loshande die beste afrikaanse tydskrif en hulle vertoon die week die  Boedies se "Jagvakansie in die Molopo" onder hulle 'Bestemmings' afdeling.

Besoek gerus hulle webwerf en lees die storie oor die Boedies by:  http://www.wegtydskrif.co.za/bestemmings/storie/36/

http://www.wegtydskrif.co.za/

My Troeteldiere

Siamese fighter

Dit is nou ongeveer 6 weke dat ons ons troeteldiere het. Aangesien al 6 van hulle nog lewe na die tyd (I had my doubts), sal ek julle meer van hulle vertel.

Dit was toe Izak vir 3 weke hier by ons gebly het dat hy die vistenk teen ‘n baie goeie prys by die plaaslike Supermark te koop gesien het. Hy kyk al egter baie lank rond vir ‘n goeie tenk, en hy het my verseker dat dit ‘n baie goeie prys was vir die 32l tenk. Soos die boks se: “All you need to do is add fish!” Die res was als in die boks. Pomp, lugpypies, gravel, ‘n plastic plant, filter, al die goeters vir in die filter, anti-chlorinator, medisyne, kos en nog ander goed.

My gat jeuk toe sommer dadelik! Ek het so paar dae se navrae gedoen oor die onderhoud en werk wat die besigheid verlang. Boedie navrae is gehou, die oom by die petshop en navrae by die werk. So twee dae later toe koop ek ook maar ‘n boks met al die goed in. Al wat ek ekstra moes bykoop is die verwarmer, want as mens ‘n koue water tenk het, is die verskeidenheid van visse wat ‘n mens kan aanhou maar beperk. Jy kan dan basies kies tussen ‘n klomp visse wat almal maar soos goudvisse lyk.

Platy

Die verskeidenheid wat tropiese visse jou bied is baie beter. Die probleem wat jy dan het, is dat jy nie weet wat om te koop en wat om te los nie. Ek het maar gewerk op die beginsel van koop die goedkoopste visse en as hulle vrek is Suné minder kwaad vir my vir die goed waarop ek my geld mors.

My eerste aankope was ‘n Siamese Fighter (mannetjie) en 5 Rooi oog Tetra’s. Toe besluit ek om meer van die visse op die internet te gaan leer. Ek kom toe af op ‘n baie oulike website, wat nogal lyk of mens die inligting daarop kan vertrou. (Dankie Google). Ek sal nogal die site aanbeveel. www.Fishlore.com
Daar kan jy al die inligting kry van seker die meeste visse wat te koop aangebied word. Daar is volledige profiele van elke spesie. Van hulle oorspronklike herkoms, hoe moeilik dit is om hulle aan die lewe te hou, pH vlakke waarvan die vis hou, watertemprature, broeigewoontes en nog meer.

Neon Tetra's

Dis toe ook dat ek die eerste keer hoor van dat jy moet kyk na die water se pH vlakke en waterhardheid. Wie het geweet water kan hard wees?? Ek was toe darem gelukkig met my eerste aankope. Die Siamese Fighter of soos hy eerder genoem word, Betta fish, asook die Rooi Oog Tetra’s word daar aanbeveel vir beginners aangesien die visse meer gehard is as ander spesies. Ek lees toe ook dat ‘n mens nie meer as een Siamese Fighter mannetjie in ‘n tenk kan hê nie, aangesien die mannetjies baie terrotoriaal is, sal hulle baklei totdat een dood is. Dit het ek darem geweet. Ek was ook bly dat ek 5 Tetra’s gekoop het, aangesien dit ‘n “schooling fish” is, en nie daarvan hou om in skole van minder as 5 of 6 aangehou te word nie.

Danio

Ander visse wat hulle aanbeveel vir beginners is Platy’s en Danios. Ek wou baie graag Neon Tetra’s op ‘n stadium gekoop het, maar volgens Fishlore is hulle baie trietserig en is dit ‘n gesukkel om hulle aan die lewe te hou. Blykbaar is die aanvraag na hulle baie groot, en as gevolg van “in breeding” om aan die vraag te voorsien ly die gesondheid van die visse daaronder.

Coulored Glass fish

Nog ‘n intressante vis wat ek graag wou koop is Coulored Glass fish. Mense word afgeraai om hulle te koop aangesien hulle neon helder strepe onder hulle dorsale vinne nie natuurlik is nie, en op een of ander manier getatoeër word of ingespuit word met ‘n kleurstof. Dit is dan eintlik diere mishandeling.

Mila se Tenk

Nog ‘n intressante ding wat ek nie ‘n clue van gehad het nie, wat die Stikstof-siklus. Blykbaar is ‘n mens nie eers veronderstel om visse in die tenk te sit voor die siklus gestabiliseer het nie. Dis ‘n ingewikkelde besigheid. Die visse se poe en kos wat nie geëet word nie, word afgebreek na Ammoniak. Dit word dan omgeskakel na netriete. Dan vorm goeie bakterië wat die netriete weer omskakel na netrate. As die balans tussen die goeie bakterië en ammoniak gestabiliseer het, is dit eintlik eers veilig om die visse in te sit. Hoë vlakke van ammoniak en nitrate vergiftig die visse. Ek het nog nooit my vlakke getoets nie, en die visse lewe nog.

Rooi Oog Tetra’s

Ek sal binnekort graag nog ‘n paar visse wil aanskaf. Daar bestaan ook baie teorië oor hoeveel visse kan in hoeveel liter tenks saamlewe. Ek sal dit nog uitwerk. My grootste les wat ek tot dusver geleer het, is dat die oom by die petshop nie veel weet nie. ‘n Mens kry goeie raad op Fishlore se forum. Daar is baie mense wat tropiese tenks vir jare het. Die oom by die petshop sê in baie gevalle die teenoorgestelde as die mense op die website. Maar hoe meer visse vrek, hoe meer moet ek seker by hom gaan koop.

Siamese fighter

Maar uiteindelik het die Langeveld-huis ook nou troeteldiere.